কাস্থ সমাজৰ ইতিবৃত্ত ১৩ “একবাব মনে কব (৮কুব অবনী” কৰ তাৰ কাহন পঞ্চাশ ছিল কছি। ইচ্ছাগোল এখন না দে এক বুভি। তাৰ বাপ সোমধোষ আছিল দুৰ্বল। তোমাৰ বাপেৰ পালা চাক কেবল। এক সেৰ চালু খেযে চবাইত গৰু। তাব বেটা এখন হয়েছে কাৰু। নবলক্ষ টাকাৰ ভূমি খায় মিছ। কবে। না আসে হাঙিব দিতে বসে থাকে শবে। এই সস ঢেক পূবত সম্ভৱতঃ শাৰালপাৰাৰ ভিতৰ • আৰু এখন ক্ষত্ৰিয কাষস্থা স্থাপিত হৈছিল , ০ 14 ১ম কাজ। ধূৰ্তঘোষ। ধৃতদোষৰ পুণ ধবলঘোষ বা ধবল ওৰফে কপূৰ ধৱল। পৃৰ লব বঙ্গবিজয়কাৰী বখতিৰ খিলিজি গ প। পূৰ ধলৰ পুত্ৰ ঈশ্বৰঘোষ মহামাগুলিক ঈশ্বণেষক কৰাপৰ ধৰ্মপালে ভয় কৰি তেওঁৰ ৰাজ্য অকাৰ কৰে। দু দশ, ত্ৰয়োদশ আৰু চতুদশ শতিকা ৩ জি 'বী, পালংশৰ • জাই কামৰূপত ৰাজত্ব কৰিছিল। এই পালবংশীম • সকলে নিছক ক্ষত্ৰিয় বুলি পচি দিছিল কি তাৰে ভিতৰৰ দুৰ্লভনাযণ, ধৰ্মপাল আদি ৰজাক চৰণ কৰে গুৰুতিত কাস্থ বলি উল্লেখ কৰিছে বৰ্তমান বামৰূপৰ শি। গৱৰ চদশ শতিকাৰ কায়স্থ পণ্ডি ৩ কবৰ সৰ যেও জ্যদপ বধত দুতিন ৰাষণ আৰু ইন্দ্ৰনাৰায়ণক কাস্থ ৰা বলি লিখিছে। ডি • এম ৰাঙ্গ কল। বিমান বদৰে ৰৱ ৩ বাল ভূঞা” নাম লৈ আসামৰ ১ায়ে সয়ে গদ ক্ষদ বা পাতি আছল। এইসকলৰ কিছুমানে নিজক বা বুলি পৰিচয দিযে , কিছমন আকে। বলিত শেণী ও ভুক্ত হয়। চতুদশ শতিকাৰ আগ ভাগত বকক্সপৰা কিছুমান ৰাহ্মণ আৰু কাষস্থলোক আহি দুৰ্লভনাৰায়ণ আৰু ধৰ্মপালৰ ৰাজ্যত অশষ লয়। এইসকলে প্ৰাচীন কালৰপৰ ১ায়ে যে বাস কৰে। এওঁলোকৰ ভিতৰৰে কাস্থ ভূঞা চণ্ডিবৰ, শৰোমণি ভূ। হয। শিৰোমণি ণাবংশে নগাওঁ-দঙ্গত চাৰি পুৰুষ স্বাধীন ভাৱে ৰাজত্ব কৰিছিল। দুৰ্লভনাৰাযণে এওঁলোকক ভূঞা উপাধি দিছিল। ভূঞাসকল পৰবৰ্তীকালত দীন হৈ উঠে আৰু নিজক বাৰভূঞা বুলি চিনাকি দিয়ে। তেওঁলোক পোনতে আহি কামৰূপৰ যিখণ্ড ঠাইত বাস কৰিছিল সেই খণ্ড ঠাইৰ নাম “ক্ষেতি হয়। পাৰতীকালত এই ঠাইক ক্ষেত্ৰিভাগগা বুলিছিল। বৰ্তমানে ই “সবক্ষেত্ৰি” আৰু “বৰক্ষেত্ৰি” নামে দুই মেজাত বিভক্ত হৈছে। গলয বাৰভূ কাসকলে নিজৰ ইতিবৃত্ত লিখি ৰাখিছিল, সেই কাৰণে বৰ্তমান সমযলৈকে তেওঁলোকৰ বংশধৰসৰলৰ নাম আৰু কাৰ্য্যাবলী পোৱা যায়। এই বাৰভূঞাসকলৰ পাচত আৰু কিছুমান কাস্থ ভীষ লোক গৌড়, বঙ্গৰ পৰা এই দেলে আহে; ভূণাসকলৰ লগত এওঁ কৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰিচয থাকাৰ বাণে পাচ ও আহা কামসকলৰ লগত এওঁবিলাকৰ বৈবাহিক সম্বন্ধ ঘটে, আৰু এইসকলৰ পূৰ্বপুৰুষৰ
