এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জোনাকী
জোনাকী।
এন্ধাৰৰ সিপাৰৰ
পাহৰা জেউতি ফেৰি
বিৰিঙে ঊষাৰ ৰূপে
অন্ধ আবৰণ ভেদি।
সোণালি সপোন সোঁতে
আশাৰ প্ৰতিমাখন!
হৰিষ মলয়া বায়ু
ছুই যায় পদুম-চৰণ।
পুৱাৰ মাধুৰী সুৰে
জুৰিলে হিয়াৰ বীণ।
জগতে মেলিছে চকু,
শুনি প্ৰতিধ্বনি ক্ষীণ—
“নহি জ্ঞানেন সদৃশং
পবিত্ৰমিহ বিদ্যতে।”
এন্ধাৰত পোহৰ মেলি
লুকাল গোসাঁনী ততে।
⸻
২৩
