আছিল আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ ওচৰত ভূমি বেদখলৰ এটা গোচৰ ৰুজু কৰিছিল।’
২০০৮ চনৰ ২৮ মে'ত সংবিধান সভাৰ প্ৰথম বৈঠকত নেপালক এখন প্রজাতান্ত্রিক ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে ঘোষণা কৰাটো অধ্যক্ষ প্রচণ্ডৰ জীৱনৰ এটা ডাঙৰ সাফল্য। নেপালক এখন প্রজাতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ তেওঁ দলৰ যি সপোন আছিল অৱশেষত সেয়া বাস্তৱায়িত হ'ল। কাঠমাণ্ডুত ৩০ মে'ত দলৰ কেন্দ্ৰীয় সমিতিৰ সভাত তেওঁ ভাষণ প্ৰসংগত কয়—
‘আমি দেশখনক প্রজাতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰৰূপে গঢ় দিবলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম
কৰিবলগীয়া হৈছিল। পৰম্পৰাগত দলবোৰে দেশখনক প্রজাতান্ত্রিক
ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে ৰূপান্তৰিত কৰাৰ বিপক্ষে বহুতো অজুহাত উলিয়াই বিষয়টো
এৰাই চলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। বহু কঠোৰ সংগ্ৰাম আৰু আন্তৰিক
প্ৰচেষ্টাৰ ফলতহে ই সম্ভৱ হৈ উঠিল।’
প্ৰচণ্ডই দাবী কৰে যে কোনেও বাৰদফীয়া চুক্তি স্বাক্ষৰিত হ’ব বুলি বিশ্বাস কৰা নাছিল। জনযুদ্ধ আৰু জন আন্দোলনো যে একেলগে চলিব আৰু ইয়েই যে নেপালক এখন প্ৰজাতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিব এই কথাও মানুহে বিশ্বাস কৰিবলৈ টান পাইছিল৷
এসময়ত কট্টৰ সাম্যবাদী সংগ্রামখন চলাই নিবলৈ পিতৃক তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঘৰ তথা কৃষিভূমি বিক্ৰী কৰিবলৈ দিয়া মাওবাদী প্রধানজন এতিয়া নেপালৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী ৰাজনৈতিক নেতা ৷ আনকি বিশ্বমঞ্চতো তেওঁ এজন অতি শীর্ষ পৰ্যায়ৰ সাম্যবাদী নেতা হিচাপে স্বীকৃত হৈছে। এই বিচক্ষণ নেতাজনেই এটা দশকৰ ভিতৰতে হিমালয়ৰ পাদদেশৰ ৰাষ্ট্ৰখনক এখন যুক্তৰাষ্ট্ৰীয় গণতান্ত্রিক প্রজাতন্ত্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল।
ক্ষমতাচ্যুত আৰু ৰাজনৈতিকভাৱে পৰাজিত ৰজা জ্ঞানেন্দ্ৰৰ সংবিধান সভাৰ ৰায় সন্মানসহকাৰে মানি লোৱাৰ গত্যন্তৰ নাছিল আৰু ২০০৮ চনৰ ১১ জুনত তেওঁ নাৰায়ণহিটি ৰাজপ্রাসাদ ত্যাগ কৰি কাঠমাণ্ডুৰ সমীপৱৰ্তী নাগাৰৰ্জুন প্রাসাদলৈ গমন কৰে। ৰাজপ্রসাদ এৰাৰ আগমুহূৰ্তত তেওঁ জনাকীর্ণ এক সংবাদ মেলত নেপালৰ ৰাজনৈতিক পট পৰিৱৰ্তনৰ ঘটনাৱলীক সন্মানসহকাৰে মানি লোৱাৰ কথা ঘোষণা কৰি যায়। নেপালৰ প্ৰাক্তন ৰজাজনে সংবাদ মেলত কৈছিল—
‘মই জনতাৰ ৰায়ক সন্মান জনাই এই (নাৰায়ণহিটি) ৰাজপ্রাসাদ এৰি
যাবলৈ ওলাইছোঁ। কিন্তু মই মোৰ দেশ এৰি যাবলৈ ওলোৱা নাই। মই
বিদেশী ৰাষ্ট্ৰক কোনোধৰণৰ টকা-পইচা দিয়া নাই আৰু মোৰ যি
