নেপালক এখন প্রজাতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে কৰা ঘোষণাত আটাইতকৈ সুখী হোৱা ব্যক্তিজন আছিল বোধহয় মুক্তিৰাম দাহাল ৷ তেওঁৰ বৰপুত্ৰ প্ৰচণ্ডৰ দৃষ্টিতো প্রজাতান্ত্রিক নেপালৰ সপোন আছিল। অৱশ্যে বৰপুত্ৰ প্ৰচণ্ডৰ প্ৰজাতন্ত্ৰৰ সপোন বাস্তৱায়িত হোৱাটোৱেই তেওঁ আনন্দিত হোৱাৰ একমাত্ৰ কাৰণ নাছিল।
মুক্তিৰামৰ মতে নেপালত ২৩৯ বছৰীয়া শ্বাহ সাম্ৰাজ্যৰ পতনে হিমালয়ৰ পাদদেশৰ ৰাষ্ট্ৰখনত সামন্তবাদৰ বিলুপ্তিৰ বাৰ্তাও কঢ়িয়াই আনিছে। চিটৱান জিলাৰ এই দৰিদ্ৰ কৃষকজন যদিও এজন কট্টৰ সাম্যবাদী নাছিল তথাপি ল’ৰালি কালৰে পৰাই তেওঁ সামন্ত প্ৰথাৰ লগতে জমিদাৰসকলৰ বিৰুদ্ধে অন্তৰত ঘৃণাৰ ভাব পুহি ৰাখিছিল। ভীমসেন নগৰৰ দাহাল পৰিয়ালৰ এতিয়াও জমিদাৰসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত কৰা অত্যাচাৰৰ কথা মনত আছে। মুক্তিৰামৰ পূৰ্বপুৰুষৰ গাঁও কাস্কি জিলাৰ লিৱাডিত তেওঁলোক জমিদাৰসকলৰ নিৰ্মম অত্যাচাৰৰ বলি হ’বলগীয়া হৈছিল। এইবিষয়ে মুক্তিৰামে কয়—
‘নেপাল প্রজাতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰত পৰিণত হোৱাত মই অত্যন্ত সুখী। সামন্ত
জমিদাৰসকলকো এতিয়া কামত নিয়োজিত কৰা হ’ব আৰু নেপালৰ
