পৃষ্ঠা:পদ্য চণ্ডিকাখ্যান.djvu/২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মমতা আবৰ্ত্ত মোহ গৰ্ত্তে প্ৰাণী যত।
মহামায়া প্ৰভাবত সততে সংযত॥
মোৰ ভাৰ্য্যা মোৰ পুত্ৰ এহি যাৰ জ্ঞান।
মহামায়া কৰে তাঙ্ক সংসাৰে বন্ধন॥
নহবা বিস্মিত ৰাজা দেবী মহামায়া।
জগতকে মুহি আছে তাৰ যত মায়া॥
আকাষ জ্ঞাণীৰো মন সেহি ভগবতী।
বলেৰে কৰন্ত মুগ্ধ জানা মহামতি॥
স্ৰজিছে সমস্ত বিশ্ব দেবী ভগবতী।
হৈলে সেহি সুপ্ৰসন্না লভে নৰে মুক্তি॥
ব্ৰহ্মজ্ঞান ৰূপাদেবী মক্তিৰ কাৰণী।
১াৰীৰ এন্ধ হেতু সেহি সনাতনী॥
ভোদ। মোক্ষদা শিবা দেবী সুৰেশ্বৰী।
সবাৰৰ আৰাধ্যা সেহি এহ্মৰে ঈশ্বৰী॥
ৰাজা নিগদতি প্ৰভু কৰিয়ে বেকত।
মহামায়া বুলি যাক কৰিলে প্ৰখ্যাত॥
কি প্ৰকাৰে উতপতি কিবাৰূপ তাৰ।
কিনো কৰ্ম্ম কৰে সেহি মাৱ জগতৰ॥
নিত্য, কি অনিত্যা দেবী তুমি জ্ঞানীবৰ।
সমস্ত বিবৰি কোৱা জুৰাওক অন্তৰ॥