এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পদ্যাৱলী।
সাৰ বস্তু যদি, বস্তুৰ মাজত
ক’তো কোনোবাই পায়।
সি-জনম ভূমি, পৱিত্ৰ সুন্দৰ,
চিৰ-শাতি ভৰপূৰ,
দুখ, তাপ, আদি, গাঁৱৰ ভাগৰ,
পৰে যি থলত জুৰ।
দিব্য মনোময়, শ্ৰেষ্ঠতম ঠাই,
যাৰ তুল্য সংসাৰত,
নাই একোটোৱে, সমতুলনীয়
ভাবোঁ মই অন্তৰত।
বিশ্ব-মহাৰাণী! ধন্যা তুমি আই,
তুমি মোৰ স্মৰণীয়া,
দেখি না পালেই তোমাৰ চৰণ,
ফাটি যায় মোৰ হিয়া।
জননী জঠৰ এৰি তোমাৰেই,
পূব আকাশত মই,
দেখিছিলোঁ নৱ— সূৰুযৰ ৰেখা
দিব্য জিলিকনিময়।
নিশা আহিলত তোমাৰ কোলাত
বহি ওপৰলৈ চাই,
তাৰাৰে আগুৰা, সূৰুযে পোহৰা,
মাতিছিলোঁ জোনবাই।
