- Iই দীঘল হুমুনিয়াহ এটি কাঢ়ি আকৌ পুথিখন জপাই
থলে রুর হঠাৎ এই ঘো। পুথি মেলাছ”, কিয় বা জার্কে। জই এলে পদুই জনে । বোধ কৰে। মমত অপ শাস্তি পাবণ আশ'ৰেহে তেনে কৰিছিল। কিন্তু মন চিন্তা-ধুমুহাত উড়ি কৰবালৈ গ], সেই দেখি অকে। গুথি জপাই থ'লে। | ই7 |লে সূৰ্য্যকুমাৰৰ কি হল, পাঠ ! শুনক । বিমেঘ বৃ{- "তৰ নিচিন ই-ফাটিযেৱ৷ এই নি । যেতি। তেওঁৰ কণিত {ৰিল, যে গাঁচ বছৰৰ পৰা ৰূ মৰম বেহেৰে তেওঁ ডেঙ্গিৰ-দীঘল ছে, এনে হরদত্তই তেওঁক তেওঁৰ ঘৰৰ *121 সেই Fিমাই ওই বলে ! | দি ছে; যেতিৰ। তেওঁ নিলে, তেওঁৰ প্রণিত ও মগ পছুম কধি প্রতি নাটক তেওঁ তেওঁৰ দয়- H?? শ ন ত থ প ম ম নৈবেদ্য, প্রেম- অ। ও আয় বলি দি দিনে। গতিণে পুজিছিল – বল নৈৰ ৮ ও একেবাৰেই উ5াবলৈ তওঁৰ অশেষ ভক্তি আৰু নৃতজ্ঞত' পাত্র হৰদই তেওঁক আদেশ কৰিছে, তেওঁ মুছত হৈ মই ধ¥চ, কৰে পৰিল ! জ্ঞান গাই স। মিলে যে তেওঁৰ বহুত f• এব সুখ-সমাজিক এতি স্বাভাগিল। এতিস্যা তেওঁ বুলি ৰ এই সংসাৰত তেওঁ বাপেক-মাক আৰু - বর নাইকিয়া 41 ৰ লব! | এতিয়াহে তেওঁৰ ৰ1 হবে, ই সংসাৰ কেৱল এটা কোরাভাতুৰী । এতিয়াহে সূৰ্য কুমাৰৰ মত এই ভাব থেলালে সে নিৰাশা, দুথ অনি কিছুমান ভয়ানক দীর্থ এই বিচিত্র ধংস অত ঈশৰ ম সুখলৈ চৰ্জন কৰিছে । – সূর্য। থ, শোক ৰৈাশ, তাপ, চিন্তুা কাক বোলে, এইবিলা জুন | গেয়ে তোমার মা-বাপেৰাক তুমি ইকৱালা যেতিয়া ! সেইবিলাক নিৰ পৰা হল, তেতিয়া হুদত্ত আৰু তেওঁৰ ধনিক, মৰমীয়াল
