কলা। কৰব (স)না কোনােএক ঠাইৰ। | বয়া কামৰ এতিফল নােপােত কৰপৰা (স) না কোনাে এক| যা মন বা সাই; কৌশল, । | ঠাইৰ পৰা। কল (স. শ.) এবিধ খুলগােৱা ক (স.) কাৰ, কাৰ, বন। | সাদিয়া বাটি। কফল (স.) নিজে কৰা কাৰৰ কলহ, (স.) এৰিৰ মােৰা, কষ্ট পৰা হােয্য মুখ ৰা দুখ। শক (স. শ.) পূর্ব জন্ম নিতে | কল (স.) চেকা ; অপযশ। বা কামৰ ফল ভুগিবলৈ আব| কলৱী (বি' কলঙ্কমুক্ত, অপযশ-পােৱা, হােৱা অৰ। (খ্রী) রিনী। যােৰ লো) (স. শ.) বিনয় | কলচী (স.) সৰু ধুনীয়া কলহ; আল- কৰোতে একে লগ কৰা দুই হাত। আদিৰ ওপৰত দিয়া কলহৰ কল কৰে (জি. বি.) বেগে পৰা। নিচিনা । পানীৰ শব্দ। ননি (স.) ফলা-বাৰী। কলাগুৰি (স.) দৰা-ছােৱালী আদৰা | কলপ, (স. শ.)সাপৰ মােট। ঢাকনী। কলা পুলিৰ ওৰৰ ঠাই। কলপ, , (স.) মত ভােলা ক (স.শ.) বুটা, এতিমাৰ পৰতীৰ | মাহেশাহ নওতে গানৰ সঞ্চালন; ওপৰত দিয়া শােল। বৰণেৰে ৰা মুখ মেলি উশাহ- উত্ (স.) বা হাঁ শব্দ; | নােৱা কাৰ্য, কপ, কপ। | ৰিকাৰ পেট। মাত। কল (স. শ.) লেখনী, কাপ, চুটিকে ঝাউত, কৰে (কি, যি) ঝাউত, শ | টা (গছত থাকে)। কবি, মাত দি। ফলমূৰ (বি) পানীৰ ওপৰত ৰগােৱা , শে) নৱৰ ফুটাত মাই | (কন আলি)। [ পানীৰ পাত্র। | নি কাঠ। ফল, (স. শ.) বিবাদ, দ; এবিধ কহ (স.) এ হাল ৰাই চাহ | কলহী (বি) সহ ; কলহৰ এ সৰ । ' নিভি। (স.) এ , তাৰ এট, | ক (বি) নাৰ-বৰণীয়া। কলা। নাহ শাৰ ভিতৰৰ | কলা(সশৰ খােল । এগ; বিবি না ; কেননা| ফলে পু । গ
