= উপপাতকী। ( ৭ ) উপপাতকী (শ) সামান্য পাপ- | উপশ (বি) হ্রাস পােব, কমা, নৰিয়া করো । | | পা দুখ) (স. শ) পীৰ কমতি। উপ (স.) ৰােৰা গছৰ হাৰি। পৰি (স.) উপশম, নৰিয়া খা। উপবাস (স.) নাহাৰ , লঘােন। দু হ্রাস। উপবাসী (বি) অনাহাৰী, লযােনীয়। | উপসর্গ (স ) এটা ৰােগৰ লগত উপবিহ, সে শ.) সামান্য বিহ, ধুন্ধু- হােৱা আন পীড়া; যেনে এ লগত মূৰৰ বিষ-নাদি। এপৰা উপবেশন (স) আসনগ্রহণ, ৰহন। | উপভাষা (স.) কোনাে এক মূল | উপস্থ (স.) (জী পুং)। | ভাষাৰ পৰা ওলােৱা ভাষা। । উপস্থিত (বি) শাগত, হা, গত উপভােগ(স.) ভােগ, ব্যৰগৰ।। কা। উপমা (স.) তুলনা, সমান ,টান্ত, উপহাৰ (স.) পূজাৰ নৈবেদ্য দিয়া উহৰণ। কলা-কুঁহিয়াদি ; তে। উপহাস (স.) ইতিকিং, নিশা। (বি) যােগা। উপযােগ) উপকৃপা (স.শ.টান পাক ৰাখে , উপযুপ, (স. শ) বুযােৎসৰ্গৰ বৎসতৰী। বিমােৰ । (বি) বৰকৈ মোের, বা গুটা চাৰিট। মেলিবলৈ টান। উপৰি (অব) ওপৰে, কোনাে নির্মিত উপাখ্যান (স) পুৰণি ঘটনাৰ বিৱৰণ বহুৰ বাহিৰে। (বি) পূ, 1 | সাধু কথা। আগৰ, যেনে উপৰি লয়। | উপাদেয় (বি) অতি উত্তম। উপৰীয়া) (বি) সম্পর্ক না, উপাধি (স.) খিতাপমান-লো। উপ ) অনিশ্চিত। নাম, বংশৰ নাম। উপল (স.) আয়-তা বা তুচ্ছ | উপায় (স.শ.মাৰ ৰা কোনাে কাৰ কৰা কাৰ্য্য। | সিত হয়; কৌশল; নসণতি। উপলক্ষে (ব্য) উদ্দেশে, কাৰণে।। | উপার্জ (স.) এ, খই। উপশম, শ.) সশনে বুজোৱা। | পান (স.) ফাৰ্য, কান, বাতি ৰা পৰিয়া-আদি পৰিমৰ ৰা হােৱা না। | উপাতি ( ভি, টা, না। উপযুক্ত ?
