ক। ( ০৩৮। হাতত। মত (শ) এ ৰ ভূষণ-মণি, | হৰগৌৰী (স.) শিবদুৰ্গা, মহাদে মণি। | আৰু পাৰ্বতী। বাতি (স.) নিৰ শ্ৰেণী, জন। | হন্তৰ, (স.) আনৰ হাত, আন জাতীয় (বি)নিজ নিজ ৰে। মানুহৰ অধিকাৰ। দেশ(স.) নিজ দেশ, জন্ম ভূমি; | -তো (কথা.) নাটনিৰ দুখত ৰে (বি) নিজ দেশৰ নি। কাতৰ হ, এত চিন্তিত হ। নেতা। | হাৰকাৰা ( বা.) হত। যা (ভ. এব্য) পিলোক উদ্দেশে। অভাৱত পৰি অৰি হৈ ৰ। | দিয়া এলপিনি ম। | হাড় পেল (খ) শ, এ এ। স্বাস্থ্য (শ) তা, নিৰোগিতা, | হাড়গুচি কৰ, (স.) সংস্কাৰ হ, আৰগ্য। “সংস্কাৰ চোৰা। হা (জ. এ) দেৱতাৰ উদ্দেশে | হাড়ৰু মাটিৰ (ৰখা.) মৰিযুৰি অমিত ঘি দিয়া মন্ত্ৰ। হাক মাটি তে}কাম কৰ এতি- পানীৰ বিৰু পৰিম হাত, বন গ.(n.) অনেক কাৰৰ হ (সাঃ ) মনৰ তীৰ শ্ৰম | | পূৰ্বে ত্যু হ, মৃত্যু হোৱা অনেক কাৰ্য্য; হ ক -তীৰ্থ ভ্ৰমণ || । কিননা হজ কৰিছ (নিন্দা | হাড়লৈকে চি (বা.)শৰীৰৰ ভিতৰ- f); হাজী-হৰ কৰোতা। { লৈকে চিন, অভাব-চৰি আদি ইং (স. শবাং) ভাষৰ লোকক | সকলো জানি। সমানেৰে কোৱা কথা। হাটে-বাটে) (ক্ৰি. বি. বাটে-পথে, হয়ঞ্জীব (স.) দৈত্য, এই দৈত্যে | হাটে-ঘাটে, বাটে-ঘাটেষতে-ততে। এবাৰ টোপনি অৱস্থাত বেদ | হাতভৰি খে( . .) হাতভৰি ধুই হৰণ কৰা ৰ'বে বিয়ে মৎসৱ | পান , লযোগ কম। তাৰ এক ৰ কৰে; বিষ্ণুৰ | হাত সাৰ আৰু ( ) এলো , অৰতাৰ বিৰে; নৃসিংহৰতাৰ।| কামকাজ নৰ। য় (ক.) আনৰ কথাত হয়" | হাতত , (স.) কোনো সিনি এশ।। বাত এ
