মইৰৰ। [ ০২ ) মালী। মইবি ) মই,হাৰীতিক। যাক, উৎসাহ এ, না বিষ জপুত (বি) এনোয়ত, দৃঢ়, শকত। কৰি খাৰু। মৰী (স.) পৰিশ্ৰম কৰা ৰাৰে দিয়া | মনত, ক, (স.) সে। যে, দুখৰ মেচ। মন চ। (স.) ছল কৰি ত্ৰিা। মণিহাৰী(বি) মোলি কৰা বস্তু | মন ৰ (স.) মনযোগ , আৰ আদি, যেনে-মণিহাৰ দোকান; বুজিবলৈ নে। (সশ) এইবিলাক বেচা লোক। | মনত ( পাহৰা কৰ মৰাপাগ (স.) মৃত বা তা | সোৰৰণং।। পাগ। মহু, (খ) পাবে না। মধ্যবিত) (বি)মধ্যম প্ৰকাৰ, ধনীও | মনতি (ক্ৰি.) মনযোগ দি। মধ্যবিত) নহয় অথচ নিতান্ত | মনে থ, (স.) বিল। দুখীয়া নহয় এনেকুৱা, সাধাৰণ | অনায়, (স.) ম তে , না। গৃহকম। এমি, যেনে-দুই গবে মনস্কাম ) (স.) অভিলাষ, অভি। মা মা হৈছে। মনস্কামনা) এয়, যাত্ৰা। | মনে পিঠে (এ.মেৰে বিল, মন (বি) মনত থকা, মানস;(স.) যেন লাগে নেই। ইচ্ছা, সৰু। | মনে চিতে (কি.) ৰেৰে সৈতে। মফ, (৭. খা.) হঠাৎ আন এট। মনোহা (স.) এম ই, এ কাষলৈ। ( মন যা। | অতি প্ৰায়। মৰ উ ০) মন মাঢ়ি , উৎসাহ। মনোবাদ (স: ) এন নিন, বড়, কোনো কো পাবলৈ। অসা , , বনা। ইচ্ছা হ। { মনোবৃত্তি (১. শ.) ই, নাকি , মপভিসেখ) মন শা আল পায়েই স থাক। । মনোমত (বি) মনে, মনৰে যত মনভাপ, সেশ.) মানসিক , মনৰ পোৰ, মনত সতো গগো, হ; আপ। | মনমাৰ, (স.) কুষ্টিহীন হৈ মাসী (স.) কোন মৰা তিথি, মনমাৰি খাৰু) থাক, যমূৰ হৈ আইনী, ন্য।
