| | ০৩ ) টাকা। গে পা () মনৰ গুপ্ত ভাৰ | প্ৰদৰ, (স. শ.) তিনোতাৰ এবিধ আশয় জান। | বোগ, বেচিকৈ গা-যোৰা ৰোগ। পেট (খ) হল কৰি মনৰ ৩৪ | প্ৰবেশিকা। বি. শ্ৰী.) এবেশ কৰা, কথা জান, সলে। | যাৰ ৰ। ভিতৰলৈ যোৱা যায়। পেটটো (সশ) মুখে কথা নকৈ | পমোচন (স.) তাৰণ, উদ্ধাৰ ৰা। | পেটত কথালৈ থাকো। | না কৰা কাৰ্য্য; মুক্ত কৰণ। পেটে তে খা (খ) কষ্টেৰে জীবন | এ স. *) প্ৰস্থান, যোৱা কাৰ্য্য; ধাৰণ কৰ, নিৰ পোহপাল কথ- মৃত্যু, মৰণ। [শান্তি। মপি কৰ কোনোমতে না চাকৈ | প্ৰশমন (স.) নিবাৰ, নিতি , যাই থাক। [ছোৱালী)। | এতি (সশস্ত্ৰী) প্ৰসৰ কৰোতা; পেটমোটা (বি) শেহৰ কুমলীয়া,(ল- | মাতৃ। স্বাভাবিক। পেটুপেলাই বাৰু (আ:) খাবলৈ দিব | প্ৰাকৃতিক (বি) প্ৰকৃতি সম্বন্ধীয়; বুলি আশা কৰি থাক, খাবলৈ | এখোতি, (স.) কামৰূপ দেশ। নাপাই তই থাক। এ ধাৰণ, (শ) জীবিকা নিৰ্বাহ, পেটতে হাতৰি সুকা—আচৰিত হ | জীৱনৰ উপায় কৰা কাৰ্য্য। অতিত হ; কতনি বেজাৰ পা। | প্ৰাণাধি (বি) জীৱনাধিক, জীনত- পোহাক (স.) পিন্ধা কাপোৰ আদি, কৈও প্ৰিয়, (খ্ৰী) প্ৰাণাধিকা। বসন ভূষণাদি; পোহাকী (বি)। এহুতাৰ (স.) আবিৰ্ভাব, এভা, লোহাক যোগ। এৰলতা; শক্তি। পোতা মোচ ( স. .) উগ্ৰশান্তি | গেলোক (স.) যমগুৰি, অৰ কৰা, ভিজি মোৰা দিয়া।। পাচত জীৱবিলাক যি ঠাইত এ সে, শ} এজাৰ এতিনিধি।। থাকে। মতে কৰা শাসন প্ৰণালী, ৰাজ | প্ৰেক্ষণ, (স.) যতি পশু-বধ; কাৰ্য নিৰ্বাহৰ পতি।। | পানীৰে কৰা গুতি কাৰ্য্য। এতৰি (শ) শ; নিৰ জন্ম নৰ পৰা লেখ কৰি পঞ্চম, দুশি, এয়োৰিং ভাৰা প্ৰত্যৰি | কটা কথা (স, শফট। কাপোৰ কাশি (তি মতে)।। সিয়া নিলিগলি শোতে
