গা ছো। | ০১২) গ-হে (স.) কিল, এত কৰ| জিলি (ক.) মাওল; তিৰে এহাৰ কৰ। | তাৰ গ্য। গাঙাল হ (খ) এসৰ হ। | গা হহী লাপ (স.) গা(,) বিগত প, যেনে-] আৰ্থিক খাত। ষাৰ ফালে গা বল। পা (এখ) কোনো যোব না গা যাইই , ) অখিৰ , আনে গম পা। কে। | ইটিৰিছাটি। গা গ (সা.) এসব গৰ্কে বা গা পেলাই ০ (স.) কোনোকামলৈ | গাত দে (স.) নাম , কেননা কাণ এৰি , কাৰ্যৰ ভাৰ এৰ।। ক আনৰ ওপৰত আৰোপ। গাৰহ (n.) গৰ্ভবতী | গাত লোহ(.) গা ভাৰী। গা তোল (, উঠ, উগাই। | গৰ্ত হ। গা সাৰ (আ.)কোনোখতে টানৰ | গালৈ সমৰ (স থা.) আনলৈ নৈ পৰ উৰ। | নিজেই তেনেই আত্মসাৎ কৰ। গ মচুৰাই, (এ থা.) বন নকৰি| গ (স.) পায়েৰ উপদেশ ধেমালি কৰি , যিতিয়ালি | বিষয় গুণি, যেনে-মগগীতা। | গতি ( শ.) গান, ছবিশেষ, সীত গা শালিক, (স.) মন দিক। | গৰু (স.) পূৰ, যি অঙ্কেৰে পূৰণ গাই বাই চা(স.) কিছু পৰিমাণ কৰা যায়। ৰ কৰি। 1 গুণবাচক (বি.বা) - একাক, গা পাতি ল (সা.) মাহি , আনৰ। | যি বৰ ৰা মানুহৰ গুণ নেই। মোৰ বাৰে নিৰে দোষী ,পৰৰ | গুণকীৰ্তন(স) ৰণাৰ কাৰ, মিল। (কৰিবলৈ বিতত হ। | সাণৰ বৰ্ণনা। গা টা(ক ) কোনো কাৰ্য। অনীক (স.) যি ৰা 'আন গা চেনে থা) হঠাৎ যে কথা- এটা এক ভাগ ৰা ৰণ কৰিলে তনি মাহি। | জাগৰে একো নাথাকে সেই এ গীয়া (বা.) গা আৰু | দ্বিতীয় অটোৰ গুণনীয়ক যেনে মনৰ ল নাইকীয়া ই, লেঠা || | -দুই মাঠ গুনীয়। নোহে। | ৩থকথা (স.) গোপনীয় ,
