কলিয়া কানাই। [ ০০৭ ) কাণত পেল। নিচিনা ফাকি, বুজিব নোৱৰা | কাছুটি হেৰুৱা), বনা বা ছলনা। (স) তিত হ। কাছুটি এ ) " কলিয়া কানাই ), {(সশ) শ্ৰীকৃষ্ণগৰ কাঠৰ কটুয়া (বি) কা-চিতীয়া কঠিন কলিয়া কৃষ্ণাই। | মনৰ। {(উপ)। কলিয়া খেট,(স.) খেটৰৰ নিচিন। কাঠ, খুটা স. শ.) একলা মানুহ কলা; কলামানুহ। , কাঠ, পুতলা ( স.) আনে সলো কলিয় শাখৰ, (স.) হাতৰ আখৰ। ৰমে বশীভূত কৰিব পৰা মানুষ। কলুষিত, (বি) দুষিত, দোষী, নিশিত।' অকামিল মানুহ (উপহাস)। ক (স. শ.) ঔষধ পগোৱাৰ পাচত | কাঠ, মু। (স.) “কাঠৰ খুটা” দিয়া দৰবৰ মচলা। | চোৱ।। ষোৰে-যোৰে পৰা। বগুণ, (স. প.) এনা মুনিৰ নাম,! কাঠে কাঠে পৰা-সৰকাৰে মিলা, এওঁ ব্ৰহ্মাৰ পুত্ৰ মৰীচিৰ ঔৰসত , কাং-উন। (স. খ) কাপদে কাপাত, আৰু কলাৰ গৰ্ভত জন্ম লয়। এওঁ কোনো কথাত মন দে। দক্ষ প্ৰজাপতিৰ দ্বাদশ শীয়েকৰ কাণকটা (বি) টেন, নিলাম। সৈতে বিবাহ হয়, এওঁবিলাকৰ কাণ দুই থ-আগলৈ পোতক পাৰলৈ পুত্ৰ দেব-দানব-নাগ আদি। বৰুণৰ বা কোন খাবলৈ মনত ৰখ। গাভী চুৰ কৰা অপৰাধত ব্ৰহ্মাৰ কাণ, ছোৰ স.) কোনো কথা শপত এওঁ মত. বাদেৰ হৈ। লোক নেই, যেনে—এই কথা এ পায়। । তেওঁৰ কাৰছো হল। কয়লা (স. শু. হি.) এবিধ গনিত কাণটা, (স.) ভাল। হোৱা এজাৰ, খৰিৰ সলনি ব্যৱহাৰ কাণত লগা সোপ, কাণভাল মা কাচুল (স.) পূৰা কল, এবিধ কাজে ) (স. পা.) মননে, মন দি | কল আৰু তাৰ গছ। কাণ পিত) ৩ন, শুনিবলৈ সাজু। কত,)( ) ভুল-পা, লে; কাণত, বি -ভৰিাই ক, না কাগজ, ৰা নিলিখা কাগ, চিঠি। কি। । কাণত প ( • অনিষ্ট বা কাল )সশ) পোহাক, সাজপাৰ, "} নি যা নবিও ন।[৩। পাৰ কাপোৰ ললি। গণত, পে ( ); কৰি
