| [ ১০৬ ) কলিকতীয়া ফাকি। -ৰে (স.) বৰে বেপাৰ; | | কোনোক যুগমীয়া; অধিক মূল্যত কিনি আমূলীকৈ | চিৰকাললৈ সুখ্যাতি বা কুখ্যাতি যেটা কাৰ্য। থাৰু। [কথাৰ ভাও। ৰলি (স ) কীৰ দৰে মৰা | কথাৰ, লাচ, (স. শ.) কথাৰ চল, লি। আনুমানিক কাৰ্য। | কনকনীয়া (বি) পঠ, পৈণত; ৩কান এত কা কাম। | (খৰি); ভৰপূৰ, ধনে-জনে ভৰা, কণৰ খুটি (স. শ.) কণাৰ খুটি যেনে—তাৰ কনকনীয়া গৃহস্থালি। নালেই সহায়, এতেকে নিয়ৰ | কাগোজ, (স. শ.) ধীৰগতি, লাহে- , সহায়ৰ সহায়। লাহে যোৱা কাৰ্য্য। শাণিক (স. বা ফুচফুচাই ক, | কপালমুকা অ-ধা.) ভাগ্য সুপ্ৰসন্ন হ। মনেমনে আলট , আনক | কপালফুল (অধা.)সুভাগ্য উপস্থিত হ। কল দিলৈৰ বিপঙ্গত পেলাবলৈ | কপালফুট (অ..)দুৰ্ভাগ্য উপস্থিত হ। আলচ কৰ। [বেগেনা। | কপাল খো (স.) আশা এৰ। টকাৰী (স.) কোটায়েন কপাল নাই (অধা.) ভাগ্য নাই। ক লাগোল (স.) একে কথাকে কপাল খা (অ.দা, সুচল হে,কপাল ঘণই ক অনেক সময় মিছ। [ ঠাই। কথাতে নে। কৰৰ,(স.শ যাং.) মৃতদেহ পোতা , কা(স.) কবলগীয়া কথা, | কবিৰাজ (স. শ.) বৈদ্য, বেজ। উপযুক্ত কণা। কৰ্মচাৰী (স. শ.) চাকৰী কৰোতা, কাৰ ল (স.) কথা কোৱাৰ। বেতন লৈ কাম কৰোঁতা। তাও, কথাৰ নাচ। কৰ্মদোষ, (স. শ.) পূৰ্ব জন্মৰ বেয়া কথা, যাৰ, (স.) কথাৰ গতি, | কাৰ্যৰ পৰ। হোৱা দুৰ্ভাগ্য। বেল। আতিগুৰি। [কোৱা কথা। | কলম, খোচ,(স.) লিখা-পঢ়াৰ কখৰ, মাত, (দশ) আহৰণ স্বৰূপে .কপতুৱা (স.) কলাগছৰ বাকলি, কা, মালিহা (স.) অনেক কথা, (ইয়াৰেখোল আদি এত কৰে। কোৰাৰ নিপুণতা। [শেহ। | কলাখাৰ, (স.) কলাগছৰ বাকলি কলা, (ক.) বথাৰ ওৰ, কথাৰ। আৰু মধুনা পুৰি কৰা চাই-খাৰ। কথাবাখ ক.) শীৰ ৰাখ, কলিকতীয়া ফাকি (সশ)কলিকতাৰ
