| ৰ। [ ৪৩ ) শ, } (স. শ.) শষ্য নষ্ট কৰা সশ.) শি; পতং । -পােক) অনেক বিশ্ব পােৰ | খুলৰ, (স.) যাই নি আৰু সাধাৰণ নাম। তিবােৰ কাম-হি নিয়ে পুৰ, (স.) গাহৰি, বৰা। কৰা কাৰ, সজ। বুদি,) (স. ) হিৰ ঘাই চাৰি। ই (বি) শিয়াল, শিং । বেগ। ) জাতিৰ শেষতি লােক। শতাবি) নিতে ডে মি হাে। শে,(স.) নাকে বি এলাৱা . (বি) তা, উদং, একো নথকা। মীলীয়া ৰ। [শেষ। ( শ.) আকাশ; একো না শেলী(বি)ণেণৰ নিচিনাবলী বুজোৱা এটা ; যেনে, •। শেন (বি) শেণের মলিন ((.) । | শো (স.) সোতৰ ৰ, নৈর শ, (৩. শ.) শীৰ বলত আৰু সাহি লােৱা ৰাট ; ৰৈ ৰৈ যোঠাই। গাল লােক। | শে (স.) ন ৰা আন হয় সূল (স.) মাঠী, বৰা; বুক খো সালাত বিলাক পেটত শোচ মাৰি ৰা পীড়া; | শাণি থাকে। শাল, প্রাণ-দণ্ড কৰিবলৈ খিয়কৈ | শেদু। (স.) নৰিয়া পৰি পােৰ। পােতা জোৰা ৰা কাঠ। মাছে কৰি নমাই ৰহি কাৰ সূল (স.) পেটত কামােৰ মাৰি কাৰণে ভৰিৰ উহনি। সি গৰি নে-মনে শৌচ হােৱা ৰােগ, | মাঠে নামবে। [পৌ। সতি এহণ। | শেকলে (স.) এবিধ ই বলা শূল হও (বি) সঞ্চিত এহণীৰ কাৰণ | শেত ভোলী ) এবি ত সনে শৌচ কৰা, (চ যাত)। | শিয়া মত। (জ) হাবী। | শেষৰ, (শ) এৰি ৰখা হল- শৃগাল (4) শিয়াল; (গালী। ধৰা নাৰ গছ। . *) শিলি; শ্ৰে, যি | শেতশতীয়া (f) শেখ, হৈ যত কেনেকৈ কি লাগে, তাত | হেযগা।। সেই ৰে স্থিতি। | শেন (স.) যি ৰাই পক্ষ।
