শেনচোৱা । ( ৪৪০ ) শশাটাকানি। শে-চোর (স.) বলা ৰা ৰ | শেষ, (স., বি) শো, অত। লােকে ধেমালি কৰিবলৈ শে| শেহতীয়া (ৰি পাচতীয়া, দুমলীয়া । পােহা মানুহ। শেহনি (ত. শ.) শেষ, বাকী, আগ- শে, ) (বি) ঠেং মেলি দীঘল হৈ | | লিকা। [পৰিশেষ, সর্বশেষ। শের্গেট। পৰা। শেহা, (২) সকলােৰে পাচ, শেদ (স. শ.) যাঠি বহ; কাপােৰ শেহর (বি) শেহতীয়া, পাচতীয়া। তিত বেলেগৰীয়া ৰা ভাব | শৈথিল্য (৩. শ) শিথিলতা, কামলৈ সূতাৰে দিয়া ৰে। শৈ (বি) শিৱৰ। (স.)শিয় ভক্ত। শেলাই (. শ.) পানীত হোৱা | শশা (জ. ১ শয়ন কৰ, নিয়া তাে বিশেষ; কো ঠাইত ৰা গছৰ | | ক, বুটি মা,। (ক. স.) হালকাদিত হােৱা এবিধ অতি | শােতা; (খ) শােঠী। শােক (স ) বেজাৰ, মনৰ দুখ। শেলুক (স.) ভেট নানু। | শােকাকুল, শােকাতু, শােকা, শেকীয়া (বি) শেলুকৰ দৰে কোমল, (বি) শশাকেৰে অভিভূত,বোৰ গােটেই পূৰঠ নেহােৱা, (তমো- ব্যাকুল। | [ পাত। লত খাটে)। শোকো (স.) তিতা মৰাৰ কান শেলুৱৈ (স. শ) শেলাই। শোগ, (স. শ.) ইচ্ছাৰ দৰে বহু নন- শেৱ লি (স.) এবিধ ৰা ঠাৰিৰে। পােত হােৱা অসন্তোষ। বগা ফুল ; তাৰ গছ। | | শােগােনা (বি) অগয়া, লােকে দিয়া শেষ, সে শ.) অ, ও ; সকলােৰে | | বাৰে সত্ৰ নােহাৱা সৰীয়া। পাচ, (সমত খাটে); শেষ, শোটৰ, (ক ) তাই কোচ খা, বী, বাঢ়ি থকা ভাগ। (বি) | ভিতৰৰ মহল ভাগ তাই অন্ত পৰা, ঢুকোৱা; বাকী থকা, | কমি যােত ছাল কোচ ; বায়ৰ পাচত বাঢ়িখা। যেনে, বেজেনাটো শুটৰিছে। শেষকাল) (স. শ.) জীৱনৰ শেষ | শােটা ( শ.) খেৰেৰে সজাই-গৰা শেষ ) ভাগ ; অন্তকাল, মৰি- | খােটাকানি শেঠাইলি বা মা এসাে টানি।
