( ৪৯ | সচ পচয়। লগা (স. শ.) লোকে কোনো কামাল, দিনি (স.) এলমে গ. কৰাৰ বা নকৰাৰ দাই নিজ | পিন্ধোৱা কাৰ্য। গাভ-লওঁতা, জামীন। (স. খা) | লণ্ডন গাঁঠি (স.) 0$ এখান সংযােগ কৰ; এক কৰ, মিলা; | কাপােৰৰ এৰেৰে পাৰ সি নিযুক্ত কৰ, যোগ ক; ফল। | মূৰেৰ কাৰ গাত দিয়া বাত। ধৰা, গুটি উৎপন্ন কৰা; আগত লগুৱ। (স.) পৰিকৰ, ভৃত্য, আল নখক। মানুহৰ বিপক্ষে ক; | পৈচান-ৰোতা। [পৈচান। প্রালিত কমলা; নৈৰ পাতিত। লৰালি (৩. শ.) লণ্ডৰ কাম, এক বা, (নাও); সূতাৰ বা কাঠীৰ | ল (বি) সাত পা লগা, সংযুক্ত (স.) কাম আৰম্ভ কৰ, বৰলৈ ধৰ;। কোনাে এক ৰাশিত সূৰ্য্য এবেশ বহুৰ মূল্য বৰূপে আগেয়ে দি; } কৰা কাল। অনে, থানলৈ ধন লগাইছে । (ক. | লন “লঘােন চো।। লানীয়া, স) লগাওঁতা; (স্ত্রী) লগাতী। “লধােনীয়া চোষ। লগাও (ক. স.) লগােৱা কাৰ্য)। | লঘু (বি) পাতল, গধুৰ নােহো । লগ-ভগা (স. শ.) অতৰ সম্বন্ধীয়া- | শাম-কটা, কম হোৱা, (গত মানুহ, মিতি। খাটে)। (খা । লগালগি (বি) সংলা, এটাৰ গাত | লযােন (স. শ.) উপস, নাৰ। আনটো লগা। (স.) ম্পর্ক, লযােনীয় (বি) উপবাসী, একো নাে- ছেই। লা-মৰি ( শ.) খৰিকা মৰিচ, লগি (স.) গত লৰাক মেইক অলকীয়া। আৰু এসৱৰ পাচত বা হােৱা । চুপচনি (স.) পচা গৰ্য্য। | ( বা। । পচা (রা.) থেকে ফার শপ (স.) মা-চলাে দীঘল গােটা কৰি ইফালৰপৰা সি ফাললৈ ঘূৰি লগ (বি) প্রয়ােজনীয়, শ্যকীয় | লগা (ভাৰ আগত এটা লি । চুপচী (বিএলাহত ৰবি না, থাকে) যেনে, কৰিব লগয়া।। এত জেনে নেই । কবি ল(স) কােপৰীত, যাণে | লগীয়া (বি) তা মেনে যে পিটা পৰিয় সুতা। • কাক; ( )।
