মৌলি। কমে। মৌসৰালি (স. শ.) এৰি পানীত গজা | যজমান (স. শ.) পুৰােহিতৰ ৷ ন। | দেৱতাৰ বা পিতৃৰ কাৰ্য-কৰা স্লা (বি) মলিন, মলিয়ন। [মানুহ। | যজুর্বেদ (স. শ.) বেদ, মময় বে। মেচ্ছ (স. শ.) অহিন্দু, হিন্দু-ধৰ নমনা | যজুর্বেদী বি) যজুৰ্বেদৰ মত এবা। (স.) যজুৰ্বেদৰ মত এব- তেঁাতা। [ (ফল-আদি)। | য(বি),গাত গা লগা হৈ উৎপন্ন, যা (বি) একে লগে ওপজা, গাত গা | যজ্ঞ (স.) হােম, জুইত ঘিউ ঢালি | লগা হৈ উৎপন্ন (ফলত খাটে)। | কৰা দেৱতাৰ পূজা। যত, (স.) সূতা কট। যতন। | যয়-সূত্র ) আঁতৰি (স. শ) মহুৰা পকোৱা সৰু গৱেপৰীত ) { (স.) লণ্ডন। যতৰ। [সাপ। যত সৰ্ব) যি ঠাইত। যতৰি-ফেঁটী (স. শ.) এবিধ ফেট থক। ' | যত স. শ.) যত্ন, চেষ্টা, কাৰৰ; যকাৰ (স. প.) “য” আখৰ, ঘাইকৈ | যন্ত্র, কোনাে কাম সহজে কৰিবলৈ বানত যােগ- কষৰ চিন।)। কাঠ লাে-আদিৰে সজা সঁজুলি য, সে শ.) এবিধ ভূত ; কৰাইচ (বি) ধুত, প্রস্তুত। মানুহ। যতনা (স. খা) প্রস্তুত ক, যুগুত যখৰীয়া স. শ.) যখৰ কৰোতা। | কত । যখাৰ, (স.) গমূতৰ পৰা কৰা ঘাত (৭. শ.) ইন্দ্রিয় দমন- এবিধ খাৰ। নী লোক; পঢ়োতে ৰবলৈ যখনী (স. শ.) যখৰ মাইকী। (ফেন।] দিয়া এবিধ কুট, (,)। যখিনী-খােৰ সে, শ.) মানুহৰ গলধনৰ যত্ব (স. শ.) কাৰবাৰ, চেষ্টা। | খােৰ ; অপৰিকৃত দুর্গন্ধময় স্থান। যখিনী-থুই (স. শ.) কোনাে-কোনাে যন্ত) (ৰি চেষ্টা-কৰ, কাৰবাৰ গছৰ-পৰা ওলােৱা খুইৰ নিচিনা | যত্নবান কৰা। বগা ফেন। যথা (অব) যেনে, যি একাৰে। য, সে খা) পূজা কর, অর্ক। | যথাক্রমে (f. বি.) কম অনুসৰি, যাৰ বান্ (স. শ.) পুন, পু-কণ। | পাত যি হব লাগে সেই দরে।
