মােহ। মো। কাজলােত; মূছ।(স. শ) | মৌখাপ, (স.) এবিধ চিলনীৰ নিচিনা মিছাত সঁচা বােধ কৰা; ম| সাপ-আদি খােৱা চৰাই। আদিৰে বশ ক; বিবৃতি কৰ,মৌখিক (বি) মূণেৰে কোৱা, নিশিখা, নি শূ ক; ছলেৰে ল, মুখে-মুখে । অন্যায়কে গ্রহণ কর। | মৌগুটি ( শ) মৌ-মাখি। মােহ (ক, স) বিজ্ঞান ক, অম- | মৌ-চেপা (বি) ধাৰাৰে পৰা, হে এন্মান, ইত্যাদি। | ভেদ নথকা; (বৰষুণ)। [অহা। মােহনী ) (স.) তিৰােতা | মৌ (স.) গীত তােল হৈ থকা মৌ-বীয় (মি) যেৰ গৰ পৰা মােহনী বা পুরুষ বশ-কা। চীয়া আৰু ফটয়া। যে-কোন্ (স.) মধু মৌ। মেনী ভাং (স.শ) এৰি বৰ ৰাগী মৌ গেলাে। (স.) যে পেটত যাল বিদেশী ভাং। | একা মৌৰ লাল। মােহ (স.) ছাপ ; ছাপ-মৰ ৰূপ। মৌমিক শ. শ.) এৰি গছ আৰু বা সােণ। | তাৰ সােদ ফল। মােহাৰ, সে ধা.) মাজহাত বা ভৰিৰে । | মৌন্ (যি মত-নমত, নেফো। পিহ ৰা চেপি ঘঁহ,। সশ.) মন, মৌনী (বি) ধৰ্মৰ নিমিত্তে কা নো- হাতৰ বা ভৰিৰ ঘঁহনি। | কোৱাকৈ থকা। মােহিত, বি) ভ্রান্ত হোৱা, মিছাত| মৌনে (জি.বি.) মনেমনে,কথা নকৈ। সঁচা জ্ঞান-কৰা, ভােল যোৱ।। | মৌ-পিয়া (৪. শ.) ফুলৰ মৌ-খোৱা মােহ-লগা (বি) মৰম লগা; সুন্দৰ, এবিধ সৰু চৰাই। নি! | মৌ-বাহ, (স. খ) মৌৰ চাৰু ; মেয়ে মােক (স শ) পৰম গতি, নির্বাণ। বাহ-লােখা গো আদি। মধুচক্র। মৌ (স) ম, মা-গুটিয়ে গােটোৱা | মৌট সমূহ। (ভাগ। সােৱাদ ৰস, ফুলৰ ৰ। | | মৌ-বিচনী (ক.) মৌ চাৰুৰ খাতিৰ মৌ-বুৰী (স ) মৌৰ বাহত থকা | মৌ-মাখি (স.) ফুলৰ মৌ-গােটোৱা। নকৰা মাইকী মৌ-৩টি। || পতা। মৌ-কোহ, (স.)ৰহ ঘৰ,মৌৰ বাহৰ | মৌৱ। (স.) ওলমি পৰা, উহা; এ উত আৰু খিক যে থকা ভাগ। শস্য নষ্ট করা পত।
