মুচুকাই। | ( ৩৮৪ যুকাই (ক্রি. বি.) মুচুৰু শৰ কৰি ] [ খি, মূখ। অনায়াসে (ভগত খাটে)। { (ত, স াট নিয়া বা ভাগি পৰা চেয়া(স.)ধন ধাৰে দিয়া মাটিৰ গছৰ গুৰি; এৰি ৰাহৰ আসন। পটা-দিয়া মানুহক মিয়া ভেট। | ফানি ( শ.) যত মু থকা ঠাই। (বি) আগ কেঁকোৰা হােৱা ; / মূল শ.) শিৰ মূৰ। গিয়া মালা। যেনে, তিল মুজা। ৰে। | মুণ্ডমাল (স.) মাহৰ মূৰৰ খােলাৰে মূৰ (বি) হল আৰু বাঢ়িব নােৱৰা মূখা (স.) এবি বন। (স.) অনেক অফ গােটাই | কৰা ; একে লগ করা অনেক | মূদ (স.) লোকৰ চকু জাপ খুব বা মূঠতে (কি. বি.) খােপতে, খেপে | বন্ধ কর। (স.) সৰু বি। গােগে। { লাগি কথা ৰা। | মূদ (স.) সাউ, নাৰেৰে যে কৰা বা, কোনাে সহিতে কোনাে বেপাৰী। [গৰ মাৰি। কাৰ্য কৰিবলৈ নকৰিষলৈ লগ | মুগৰ, (স.) এমূৰে ভাৰ এভাল মুঠৰ (স.) কিলাকুটিৰ পৰা মুঠি মৰা | মুজিত (বি) মুন যে, অপােরা, বন্ধ হাতৰ মুৰলৈকে কাজে, মুঠি । কৰা, (চ); ছপা। ম হাতেৰে এহাত। | | মুনি (স.) ঋষি, তপৰী। [াৰি। মুনীয়া (বি) এমুঠন নীল। | মুনিচুনি (স. শ.) সন্ধা-সময়, মুখ- ঠা (স.) আটি, একে লগে বন্ধা | মুনিয়া (বি) শাহ পূৰ নহৈ কোচ খাই দীঘল ৰন্তৰ সমূহ। সৰু হৈ থকা, (সৰু গুটি); যেনে ॥ (স.) আলি ফেঁচাই এপােৱা | মুনিয়া মাহ। হাত ; মূঠিত যিমান ধৰে সিমান | খুনিই (স. শ.) মনুষ্যত্ব, পুলি , য। তৃণ-আদিৰ সৰু আটি। | মা শক্তি। তৰােৱালৰ না; হাতেৰে মুঠি | মুনিহ, (স.) পুৰুষ, মতা মানুহ । মাৰি বিৰৰ খে। মুনীয়া (বি) এখােন ধ; এমেনি। মুতিমূটি (বি) নেক, বহত। মুঠি ( খা) চুৰিয়াৰ থােৰ ভাং। মূছুফ, সেশ) তলৰ শ্ৰেণীৰ এন মুঠে(জি.বি.) মুঠত, সকলােৱে মূলি।|চে,) ৰিাৰ। মূঠেই ( কি, বি.) গােটেই, সমূলি। মুয়া (বি) মুখ শাৰ কি থাকিলে
