পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/৪১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

মুখ। ৩ ] ওয়া। বু, (স.) এর আহাৰ পেটলে| মূখে (ব্য) মুখৰ পৰা; যেনে, যােৰ আৰু মাত লােৱ ৰাই, বায়। আৰু নাৰু, চকু, ওঠ, গাল আৰু | মূখে মূখে ( কি. বি.) মুখ লাগতে, কপাল থকা ভাগ ; কোনো বস্ত | সমূখতে। (কি। আগ ফাল; গতৰ বা তাৰ দৰে | মূ-চতু, (বি) কথা-কোৰাত পাৰ্গত, বহুৰ ওপৰ তাগ ; এক নৈ আন | মুখচে বিঠে মূখীয়া, (গায় নাদি) নৈত পৰা ঠাই; অন্তৰ ধাৰ থল | মুখ-খেকো , খাত মূৰ যি পৰ। ফাল; অনিবৰ যােগ্যকৈ আৰু | মূখৰলী (বি) মূ-চ, কাকি। রূপে কথা কবৰ শক্তি। মূখ | মুখ-মহল (বি) বহল মুক্ত। ভেজেটিয়া ৰা মুখ ভেকুটিয়া, মুখ | মূখ্য (ৰি এখান, যে, মূল। বিটাই ইতিকিং কর,। মূলে (স.) মুখেৰে গণনা। মুখৰ (বি) মূখ-চতুৰ, ৰা, বহুত | মুখ, হাত, ঘােয় (স. শ) মূৰ, সাপানী কথা কোৱা শােক। } (. . মূত্যাগ কর। মুখ (বি) মুখত থকা, মুখে হা। | মুখ হাত, খে, এষাৰ কৰ, সৰু পানী মুখ (স.) লােৰ আকৃতি ধৰিবলৈ | ছো, মূত। সল মূখ। [বুই দিয়া কাৰ্য। | মুগা (স. শ.) এবিং পলুৰ বাহ; তাৰ মুখারি (সশ)শক চিতাত তুলি মূখত। সূত। (বি) মুগাৰ নিচিনা ব্য- মুখাৰি (স) পূৱাৰ বা সাৰ যুগৰয়ালপলিশীয়া; সময়তমূ-নেদেখা হোৱা আন্ধাৰ। (খ্রী) মূল্প। (মূগা-হা মুখামুখি (স.) ভেঁটাতে টি, সাফাত, | মুগা চুলীয়া (স.) মূগােহোত, বােলাগুলি, উতৰাঙতৰি। (বি) | মূৰিমােহিত, নেদেখা ৰা দেখি না এজন ৰা এ মানুহ আন এজন | নাতনি আপােনাক পাহক, বা এ আগত পস্থিত ; যেনে' (স) নূ, একো নানা মা। দুয়ো মূখামুখি হল। | মুচল (1) মালা । মুখামুখিয়া (বি)কালৰূপে ৰ | এৰি আৰু তাৰ গছ। পৰা, খে, এখান, বৰমূৰীয়। | মুচি (স.) ৰ কলি। মূখি (স.) মা, চুৰ ৰসাৰু | মুন্নি (n) মুখি মুoি পেলা। মোতা, (কাম)। | (4)ছালৰণ তাে।