| মলিয়া। ( ৩৭২) মহাপাপ। মলিয়া (আ.) ফুল ধৰ (আম গছত | মহন্ত (সশ) মহাজন, ঈশ্বৰ পৰায়ণ খাটে। | লােক; সত্ৰৰণােসই। লীয়া (বি) মালা গার্থেতা, মাল| মহলা (সশ) বিদ্যাৰ পৰীক্ষা। মােগনিয়াৰ (ী) মলীয়ানী। মহলাম (বি) কথাৰে নিজৰ পৰাক্ৰম মলুৱা । (স.) ডালৰ মতা | দেখুউব। অনুৰা বাৰ) ৰাৰ। মলমাৰি (কি.বি.) নিজৰ ক্ষমতা মলত্যাগ, (স.) পেটৰ মল বাহিৰ| দেখাই। কৰণ, হলন। | মহলীয়। (সশ) গাৱঁৰপৰা সামান্য বস্তু মামলা (এখা.) সুগন্ধ বাহিৰ কৰা আনি থাউকতে পােহাৰীৰ বা আলগত দি। । খণ্ড, নষ্ট। | বেপাৰীক বেটোতা। মলমলীয়া (বি) সুগন্ধি,ভাল গােন্ধোৱা। মহা(বি) আ হত ; প্রবল ; প্রধান, মষিমূৰ (বি) ছু মৈ, চুর্ণাকৃত, খণ্ড || শ্রেষ্ঠ; অলপ কৰে মিহলিমুগ। মলি (সশ, হিং) আপদ, বিপদ। । (স.) এটকাৰ চাৰি ভাগৰ এ ম (স.) মুণ্ড, যু, শিং। ভাগ এক সিকিৰ জোখ; আইৰ মত-তত্ব (স.) মূৰৰ গঢ় চাই মা-! ভনীয়েকৰ গিৰীয়েক। হৰ ভাব-বুজা বিয়া। | মহাজন (স.) সৰু, সাধু; মহ, মত-তজ্ঞ(স.)মন্তক-তত্ব-নােত। গােসাই; তাৰ ৰেপাৰীৰালৈ মতি (স.) মূৰৰ ঘিউ। কীট। ধন ধাৰে দিও। মহ, (স.) এৰি তে-পিয়া, উৰি মহ(স.)মহি, এবিধ শিজাল দত্ত। মহানীয়া (বি) মহান-শ্য। মহগিৰী (স.) সৰহ মহৰ গৰাকী মহাত্মা (স.) মত লােক, যে | ৰা গিৰিহঁত। পু; মহিমা, তােৰ শক্তি। [মালৈ। . মহটি (স.)ভৰিৰে মােৰ, গতি | মহাদেব (4) শিয়। না কর। যী) মহতী। | মহা (স.) ৰজাৰ ৰৰ বুৰী, পাট 7 মহানি (স.) মশ, । মহতযিকাৰ, হত, প্রধানকে।[. মহগলি (৬) বই, মােমতালি, মহানিনিম চোৱা। হাৰ। [ ৰাৰ। পাঙকে) | পালশ) তাৰ পাপৰ মহ (শ) গুণ, তাৰ লােকৰ | মহাপাপ, পাচ বি; যা
