চে। ( ৩০২ ) কে। ফো (স.) এৰি সৰ জাতিৰ | শাে(স.) সাপৰ টে। ই; (৪) ফেী। [ ফেঁচাই। | কেশ ) মলি। ফো মূষ (বি) রূপ, অনি ; | কেহুৱা (বি) মলিন, মলিয়ন। যে (স) ফেচৰাই। | ফেদেল (বি) মলিন, পবিতা, গান ফো (স.) এবিধ চৰাই। | তােৰা (মুনি); (জ) ফেলে। ফেকুৰি স. শ.) চকু মলি। | ফেন (স. শ.) বৰকৈ লৰাত ৰাউণ্ডল ফেঁচৰিয়া (. .) ফেঁকুনিযুক্ত বাত জুলিয়া বৰ ওপৰলৈ উঠা হ, ফেকুৰি উলিয়া। কুট কুট মল; তাৰ নিচিনা ন ফেট (স. শ.) সাপৰ পাৰফুল। ব; যেনে, মূৰ কেন ওলাল। ফো (স.) অহিত কৰিবলৈ উদগা | ফেনা সে. +) ফেন পর । ৰা লগাই জে; কামূৰিবলৈ লগাই | ফেনী, (স. শ. } কেনৰ মৰে পাভল (ক )। | আৰু গা এবি পিঠা। নেট (স.) ঐ, বিভূতি (অলপ | কেনেকু (স.) মােহৰি ফেন তোেল, খনক তুচ্ছ বুৰলৈ ৰিপৰীত-ভাৱে মােহাৰ, মন কট। কোৰাত ব্যৰত)। | ফেট (শ) টানকৈ ৰাখিকৈ কে (বি) কেট একা, কযুক্ত। কথা কোৱাত মূৰ লােৱা গে-গাে(স.) ফোকা বিল | ফেন। (ফেন। সাপ। | কেনফেনী (বি) কেন সিটি। বে(স.) এৰি চৰাই, কেঁচু।] নেগেতাৰে কি বিয়ে | পােনেই এগা মহৰ ৰা গ ৰীৰ | আদিৰে সৈতে, (পানী কাত কেলি (স.) নিচেই এভাত।। ফেwে ) , থা! | পো (বি) হাে চি গাৰ কেচো (বি) পানী যাৰ বােৰ নি। | পৈণত লােহাের (তামােদ)। | রে (অ.শ) কপাল গতি, শৰ চেৰাই (কি বি) কেনে শ কবি, লৰচৰ; আমি একালকৈ (পুৰণি কাপােৰাত খাটে)। | এনাল গল করে; কেটে ?(বি) সাপৰ ৰেটৰ ৰে। মেখেলা- চাবি নে । টেনে)পেটাৰৰ হাের ৰেৰ মানৰ সমান ।
