প্রলেপ সেশ) লিপি দিয়া দৰব। ( ২৯৪ ) প্রাণ। | এগৱিত, বি) উৎথাপিত, ৰিৰচনাৰ | নিমিতে উপস্থিত কৰা। প্রলােভ, (স. শ.' শো, আকাংক্ষা। প্রস্তুত, বি) যুগুত ; সফ্ট, সাজু। প্রলােভন (স. শ) চহ, মষ্টি কৰিবলৈ প্ৰস্তু (স. শ.) পথালিৰ জোখ। আশা দিয়া কাৰ্য্য। প্রস্থে (জি. বি.) পলিয়ে, হলে। এবং (স.) প্রশংসা কৰ , গুণ ক। | প্ৰদান (স, শ) গমন, শাওন। প্রশংসনীয় (বি) প্রশংসাৰ ঘােগ্য, শলা- | এষণ, (স.) পানীৰ পূ, হুনুক। গিব লগীয়া। [ কথন। | প্ৰষাৰ, (স. শ.) মূ, মূত। প্রশংসা সে শ.) সৰ গুণৰ বৰ্ণনা, বা | প্ৰহৰ, (স.) এপৰ. দিন বা ৰাতিৰ এশংসিত, বি) প্রশংসা পােবা। | চাৰি ভাগৰ এভাগ। এশত শি) উত্ত, শ্রেষ্ঠ। | | এহাৰ, (স.) আঘাত, যাৰ।(স.) এম এস শ.) লিসা, সােধন। | আঘাত ক, যাৰ; মাৰি পঠিয়া। এখাস (স.) নাকে দি ৰাজলৈ | এক্ষেপ, সে শ) নিক্ষেপ। উলিওৱা ৰা। | এস সে. +) লেখা বা কোৱা কৰ এস (স.) একাৰ, বিবেচনা বানি, বাত ব্যৰত শগৰিলা নিমিত্তে উপস্থিত কৰা কথা; | কৰ গাখনি বা না । নিতৌ কৰা বিষ্ণু নাম-কীর্তন। - নানান। | এত(বি) ভাৱিক; সামানী। এ (বি) সভ, সদয় ; আনলেয়ে | আজ (স.) পূৰ কৰ ফল; উল, (মুখত খাটে)। সন, কপাল। এস, এস, শসান জন্ম। সে খ) | | প্রাচী (বি) পুৰণি, বা কলীয়া। এ দি, ওপা। [৭ৰ উনি। এ (বি) ৰি, রানী কো শক্তি। এসা সেশ) অনুগ্রহ, কপা; দে | শ্রাণ, (স.) জীৱ জীৱন, জীয়াই তালৈ উচৰ্গা ; এক বা বা এসি (বি। এখ্যাত, সকলােৱে না। | এধি-বি) প্রাণতকৈও অধিক | যম; (জ) এধিকা। এ (স.) সান ৰ পৰা | হে বােগ। প্রাণায়(স.) মৃত্যু, মৰণ। এ সেশ) যিৰেচনাৰ নিমিতে। আণতিক (বি) এৰ নকৰিবৰ সম, উনি বি; আলােচনা কৰা হটাৰ পৰা
- কোনো বিশেষ সময়। | বাণী (স.) জীয়া এ বা মা ।
