পানী শৰা। ( ২৭৬ ) পাৰি। পানী শা, (স.) মৃতকৰ উদ্দেশে | (স.) নীচ ৰা অৰ মানুহ, গ্রেী বছৰি ৷ি কপি। (বি.স.) পামৰী। পানীসৰল (স.) এবিধ পানীত | পাদ (স. শ.) পৰষা, পাহ। হােৱা গছ, নিৰীৰ গছ। | পাৰ, থা) বহলাই স্থাপন কৰ; পানী-সেউতী ( শ.) পানীৰ দাতিত গছৰ পৰা ছিৰি তললৈ আৰ। হােৰ। এৰি গ'সেউতীৰ নিচিনা | (আ.) সমর্থ হ। (স.) নৈৰ ফুল। [ পাতি-হাহ। | গতি; পৰিসীম। পাক, নৈৰ পানীহাহ, (স.) এৰি বনৰীয়া | এপাৰৰ পৰা আন পাৰলৈ নি। পানৈকুৰি (স. শ.) জোতাষােৰ। ১ | পাৰ (স. শ.) এৰিখ কপৌ-জাতিৰ পানধােৱা সে. শ.) এবিধ মাজ- | পােহনীয়া চৰাই। পা খাল জাতি উঠা ঘূৰণীয়া | পাগ, (বি) সম, শক্তিমত, পৰা। কাহৰ পাত্র। পাৰগত (শ) শাগতালি,নিপুণতা। পাৰকীয়া (বি (স. শ.) নিৰােগ না পাপ, () পাতক, ।। | বহু মানুহ। পাপা) (স.) পাপত ৰত মানুহ, পাৰ স) বহলাই স্থাপন। পাপি) সদায় পাপ কৰোতা ; পাৰ (.) ৰত-ভজা কাৰ্য, উপ- (ী) পাপিঠা। | বাসৰ অন্তত কৰা হাৰ। পাপী (ৰি) পাতকী, পাপ-কৰা। (স.) | পাৰণি (স. শ.) নৈ পাৰ কৰা কে। এ মাহ, পাতকী; (a) পাৰহি (বি। পৰফালৰ পৰলােগ। ( বিশ) পাপিনী। পাৰদৰ্শিত (৩. ক) কোনো বিদ্যাৰ পাৰ (স.) এই গাঁঠিৰ ৰা হােৱাৰ | অন্ত-পােৱা অৱস্থা বা ও, সম্পূর্ণ | মা ভাগ। [না মাছ। | আন। সিম্পূর্ণ নলত। পাত (স.) এবিধ কোমল থাকলি | পাৰদৰ্শী (বি) বিদ্যাৰ পাৰ-পােৱা, পাই (ক) কোনো বক্ত-খােৱা | পাৰমাণিক (বি) পৰমাৰ ৰা খৰৰ | সৰু চাপৰ চাং। | বিজ্ঞান সময়। পাম (শ) ঘৰৰ পৰা আঁতৰত খেতি | পাবলি (স.) এৰি গছ। কৰিবলৈ নকৈ লােৱা মাটি। | | পাবলী পৰলা” চোৰ।। পামৰ (বি) নীচ, এম, অজন। | পাৰি (স.) গতৰ শাৰী; কাপে
