( ২৪০ ) যু (শ হেহে শৰে অহা বৰ (বি) টোৰ, দু। (স.) টে। বাহ। | এই মাই। ধুধু )(ক) হাউমি, উক্ত | ধূর্ততা,
- টালি।
ধুমপানি)শলেৰে কৰা । | শৈলি মধুমনি (স.) ঘনে ঘনে মৰা বিলৈ | ধূলা ) (স, 4) মিহি বালি বা খুলি ) মাটি গুড়ি। ( খা) পুখুৰ শৰ । । | ধূলিময়, ৫(বি) বিৰ নিচিনা, ধূলি- খুব (স.) গতৰ নােহাৰ। গাতী | ধূলিয়ৰিযু, ধূলিৰে পূৰ। | এই চাৰ মাতে দিয়া গােটা লো "। খলীয়া (বি) ধূলিৰ নিচিনা, ধূলিক। খুল(বি) সত্য গচা। ১। ' (স.) ও তাৰলৈ দিয়া ধূলি ধূলি ধূলী (বি) কুঁই খেৰ, গৰব। ( কুঁৱলী ৰাধূলিৰ ৰা] (লীয়া-উকি স.) মূৰৰ ছাল ধূলিৰ ত। (স.) খোৱা আদিৰ | নিচিনা হৈ উঠি যে এৰি ৰোগ। ৰা ৰো এন্ধাৰ। পাঠ, (স.) uঠ লাগিষৰ ধৰোৱা” চোৱা। আগের তিন নি ছোয়া লণীয়। (খলীয়া (নিখোৱাৰ দৰে উৰাই বৰষুণ। ৩া হোৱা, ঘন সচিৰ না । | (বি . এটকি ৰখা। ধূনা (1) পৰিলে যুগ ওলােৱা | যতোৰ (স.) ইৰাৰ ফুলৰ খোৰ। এৰি মাঠ। | ফেনা (ৰি ভিতৰত শাহ , ধূপ,(ক) দুই লগালে সুগন্ধ ওলােৱা | (তমে না।) অনেক বাড়িৰে ৰা এবিধ | গে (স)পােৱালি হা গাই; পূৱাৰ ব্যথা.) ডেই দুর্গ হ। | ২, ফা- ম ন; সিকি ভাগৰ বা ভাণ পাই সঘনে উশাহ ল; পৰাচিত। যেনে, বুটায়ে ধূপিছে। | খেলভী (স.) যা মাৰিবলৈ ধূ , ৭) ধূপ-আলাে পাত্র। | গো যায়। (বিশেষাৰেলবল। ভি (বি) oৰ ৰো। ধছে (স.) নেন । 'যে, (স.) নিৰ ওপৰ
