ফুটা। ( ২৩। নী, (বিজ্ঞানী; শান্ত, স্থিৰ; লেহেম | চে, () বৰকৈ কৰা শৰীৰৰ গীতা (৩. শ) শান্ত , হি। | শোগ। [যিনি । ধীৰে (ক্রি. বি.) লাহে লাহে। | খুপাল (স.)হি নিল , মা, ধুতু। (স. শ.) এবিধ কাইটা ফল] (ত; ওপৰত , গৰি এৰা গছ; তাৰ ফল আৰু ফুল। | খুলিনি (স.) ওপৰত উতে ধুতুরাগী ) (বি) ধুলা দিয়া বা চা । ধুতুবলীয়া) গনেস। | ৰাই (িিব),শখি ধুতি (বি) গা ধুই হেয় প্রতি গা পৰে পৰা ৰে শৰ কৰি। | পিপৰি যেনে ধুতি কাপােৰ।| খুবি) ( ) বণি, যা ধূলিমতি (4) হিন্দুলে সাচা | ৰিফি নিন মন চাই। চৰণৰ নিয়ম। ধূধূ (n.) , খুত, কপলীয় (ৰি পলীয়; (৪) । | আঘাত কৰি শ তেল। ধুত, কপালী। খুনী খোশ চোৱা। ধুন্ (স. শ.) কাপােৰ-এলামি | | ধুম (স.) কাঠৰ ; অসম ৰা বৰ গাৰ শোভা। (স.)। | যাৰ দিনত আৰু ৰা জোৰেৰে কোবাই আঁহ মুকলি | আলৈ সৰু এৰিলৈ তাৰ এত ক. (ভূত খাটে) ( স) খৰ কাঠ। মাটি পিটা যখন, ধুনাে, (এ) ধুনতী। হাতীৰ নেবল গাউনে। ধুনৰ (ক ) ধূনা কাৰ্য। [ (স.) হাতীৰ নেৰ আগৰ খুনধুন ।বি) মােহাৰি ৰা টনিয়াই | ধুমাৰ)(বি) মিষ সময় নখকা, ধুনাতুলাৰ নিচিনা কৰকা | মামি বেগাই কৰিব লগীয়া, ও ও হে।। | (মত খাটে)। ধুনান (ক.) মুনা তুলা | খুযাধুমিকে (কি, বি) যেখাই, এ, | , খুলৰ নিচি, এ। | নিৰিােয়ক। ধুনী (বি)-মা, শােভিণি৷| খু বি শখেত, ধ, (স.) , সনে। (ফল।| মা, } ধূল (স.) এবি লা; তাৰ খানাপিটাৰ ৰা ।
