দেউনাগেৰী। [ ২৩০ ) সেনাগেৰী (স.) সংস্কৃত ভাষা- | দেখাদেখি (স, শ) এনে নান অন লিখা আখৰ। [ ওঁতা। | দেখা কাৰ্য। [বুলকো কৈ। দেউলী (শ) দেৱতাৰ প্ৰসাদ-বিলা | দেখাদেখিকৈ (জি. বি.) এজনে আন- দেও (স.) ভূত, পিশাচ; ভদ্রলাে| এন দেখি; একাশিত রূপে; কক মতা মাত, মহাশয়। | দেখাশুনা (বি) শষ্ট ওলাই ক, ৩প্ত দেওউৰিক (স. শ.) চিত্ৰবিচিত্র পাখিৰে | নােহােৰ। [কোৱাকৈ। | এবিধ উৰিকা-চৰাই। | দেখাশুনাকৈ (জি. বি) দেখাই, বুলু দেওধনি (স.) দেৱে ৰা মানুহৰ | দেখুৰী (স.) দেখা চো।। | বকনি আৰু কঁপনি। [ (কাম)। | দেখ নেদেখ, (বি) দেখা দিয়েই নেদেখা দেওধনী (স. শ.) দেৱে ধৰা তিৰী। | হােৱা, ৰৈ নথকা। [ ত। দেওঁধাই ) (সংশ) আভকতীয়া আহম| দেদেৰ। (সশ) ঘঁহনি লাগি ছাল ছিগা দেওথাইবিলাকৰ দেও পূজা-কৰা। দেয় (বি) দিবৰ উপযুক্ত। দিবলগীয়া : আৰু তাত কোৱা পুৰােহিত। | দে দেৰ। (আ.) ছাল ছিগি যােব। দেও পূজক (স. শ.! দেওক বা ভূত | বা ঠো হােৱ যেন বােধ । পূজা কৰোতা। | দেৰেচী (বি) তেৰ বছৰত জগা মাইকী নেও পূ। (স.) ভূতৰ পূৰা। গৰু-মহ। ১. দেওবৰীয়া (বি) নেৰাৰে জন্ম বা দেবতা 'স. শ.) , বৰ্গৰ লােক। হাের, দেও ৰাৰ। দেদাক (স.) উই কাঠ। দেওবাৰ (স.) ৰবিৰাৰ, সপ্তাহৰ | দেবনা (স.) দমনা, এৰি কু প্রথম দিন। পাতেৰে গৰি গছ। মেওৰ (স. শ.) দ্বামীৰ ভায়েক। | দেবাণী (স.) আকাণ ৰা, ওপ- দেখ, খাে .) দর্শন কৰ, চকুৰ ৰা | বৰপৰা দেৱতাই কোৱা কথা। বােধ ক, বা বু; মনেৰে বুৰ।| দেৱ (স ) দেওৰ। (স) দেখোতা, গ্রী) দেখতী। (স.)। [ কার। সেখ (দ.) দর্শন, দৃষ্টি। | দেশীয়া (বি) দেৱালৰ। ৰােল দেখনিয়াৰ, (বি নিদেখিবলৈভাল।| দেৱ-লােৰু (স.) দেৱতাৰ ঠাই বর্গ। সেবা (স.) চকুত পেল, কা;| দে (স.) তােৰ যোৰু বুই, একাণ । দিয়া সম্পতি।
