নীতি। ( ২২০ ) শাৰী। চলতি (স.) এবিধ গছ। | দীর্ঘায়ু (বি) ৰা এই ঘনেচাৰি (বি। দলীয়, দীঘল | (জী মীখালী। (বি। সনীয়। | খে। দী(স.) মেৰৰ উপাসনাৰ বি ( 4) শীয়া পুখুৰী, গড় | দীক্ষিত, (বি) দাৰা লােৱা। দীপ, স. শ.) এমীপ, চাকি। দুই (সং) এৰু আৰু এ। পলিপ,(বি) অতি তনী, ৰূ, | দুই-এক্ (বি) লেপ, তে নােহােৱা। | এতে খাটে)। দুই-পৰীয়াৰিনৈৰ দুয়াে পাতা । দীপাধাৰ, (স.) গছাচাকিৰ আধাৰ। | দুই-না (বি) দুটাই , এটাৰ দীপান্বিতা (স.) আহিনৰ কাতিৰ। কোনটো কৰা উচিতনিৰিৰ অযাৰাৰ গধূলি চালিগােৱা | | নােব। উৎস। [ীপাতি । | ফ (স.) কষ্ট, দুখ; বেলা। দীপাৱলী (স.) দীপ সমূহ (বি। | খায় (বিহু দিয়া,কষ্ট-খোয়। দীপকাঠী (স.) এমূৰত গাড়ি | বেজাৰ লগােৱা। লগােহ মাৰিলে তুই উঠা। দুখার্ত (ৰি দুভ কাতাের।। | এবিধ কাঠী। দুঃখিত, (বিকা ৰোৰ পােৰা। দীপ্তি (শ, শ) প্রকাশ, পােৰ। কী (বি) দুইয়ে তাকে দীপ্তিম) (বি) প্রকাশক পােহ দুঃশীলা। [কৰিৰ পৰা। দীপ্তিমান) দিয়া। দুঃসাধ্য (বি) কৰিবলৈ টাৰ, ৰে দী (বি) শীঘল, পুতলৰ বিপৰীত | দুঃসাহ (স.) চিত সাত, স ভাগে অধিক। (সশ) মী, দীঘ- | লৈ আহে। লৰ ফাল। (ী) ৰীৰিনী। | দুঃসাহসী (বি) বিবেচনা নকৰি সক কাৰী (বি) কাল জীয়াই থকা ; লৈ গ না। দীর্ঘত (৩. শ শীঘ, দীঘল গুণ। | দুখ.. ক) ক; বোৰ; কেনা। দীর্বশী (বি)ৰ লৈ সেখা; কোনো দুনীয়া (বি) দুন । ধরন তিনি । দুখীয়া (বি) জমি (নী, যে প । | পিকাত কপােৰ।(4) ত্রি শীঘদৃষ্টি (স.) বহু দূৰলৈ দেখা লােৰ। (বি দুখিৰী শক্তি। কোনো কাৰ্য্যৰ আগলৈ। বাহনী। [ী দুখারিণী। কি ফল হন না শক্তি। দুকাৰী (ৰি কৰি ি
