টিমিটমা। ( ১৯৮ ) চেকচেকা। অলপকৈ উশাহ লৈ, (জীয়াই | টেকী (স. শ.) শখ পৰিাৰ বৰ থকাত খাটে। খুলা যতন। [ বনশাক। টিমিটামাক (স.) লৰূপে | টেকীয়া(স.) ছিৰণী পাতেৰে এবিধ দীপ্তিক বা অলপকৈ নিয়েই | টেকীয়াপীয় (স.) গাত কলা আকৌ হুমাব খােলা কাৰ্য। (বি)। আঁচ থকা এবিধ বাঘ, বৰ-বাঘ। দুর্বল-দীপ্তিদিয়া, অলপকৈ জলি | টেকীয়াল (স. প.) আসামৰ এখেল যেই আকৌ সুমা খােজা। মানুহ। [ ঘাই বিয়া। ঢিল (বি) গােলা; আট খাই নধৰা; | টেকীয়া-ফুকন (স. শ.) সেই খেলৰ কোমল, কঠিন। উহু, সুৰ। | ঢেকীয়াশলি (স. শ.) ঢেকীয়া গছৰ ঢিলাসােলকা )(বি)নিচেই ঢিলা বা দৰে এবিধ সৰু গছ (বাৰ আদি ঢিলামােলােকালােলা, এৰাই পৰ। | প্ৰস্তুত কৰাত চলে)। [বৰ। ঢুকা (খ) গতই, অন্য হ, শেষ হj | টেকীশাল (শ) টেকীঘৰ, ধান-বনা মৰ। (স. ধা.) অত কর, শেষ | টেক-সাপ, (স.*.) এবিধ বৰ দীঘল | আৰু ভাৰ সাপ, অগৰ। ঢল (জ. বা.) আগ ফালৰ পৰা পাট | ঢেকুৰ। (স.) দু কুকুৰ। ১ কাললৈ আৰু পাচ ফালৰ পৰা | ঢেকেৰীস, শ.) কামৰূপৰ মানুহ। আল-ফাললৈ গা সঞ্চালিত কৰ। টেকেৰীয়া) (স.) ফুট নথকা ঢুলীয়া (স.) ঢোল-বজাওঁতা; (খ্রী) ঢুলীয়নী। ঢেফেৰা কঁঠাল। চুলটুলীয়া (বি) বেদনা বা কান্দন। টেচে (বি) মধমীয়া ; ঘৰতগত | আৰ ৰঙ্গা হোৱা, (কু)। হি । | ঠাই (বালী | পর্বত)। টুহী ( ) বয়ীসয়া শকত মাখুশী সেশ) এবিধ হাঁহৰ নিচিনা ঢেংঢেীয়া (বি) পনীয় অধিক পানী-| লৰ মাছ-খােৱা চৰাই; (খ্রী) টেৰী। | ঘূক্ত, (জুলীয়া বহুত খাটে )। | টেক, (স.) দোলাৰ দুই মুৰে | ঢেকঢকনি (স. শ.) উক্ত হাঁহিৰ শৰ; লগােরা ধাতুৰবো মাৰি; এবিধ ঘোৰা বা গঁড়ৰ মাত। চৰাই। ঢেটে (২) বৰকৈ ৰা উচ্চ টেকিয়া, ঢেকীয়া চোখ। চোৱা। শখেৰে হাঁহ; ঘোৰা গ টেকিয়া-পতীয়া ‘টেকীয় পতীয়া' | পৰে শাক।
