ঢোপ। ঢেলা (খি ঢেটেৰীয়া, পনীয়া। | চোহ (র. ত নিৰিকৈ ঠা ঢেপা (বি) পলক নােপােৰ | ইত যৰি টানি উলিয়া, (দুয়া পাগত ঠাকুননী নােহাের | আমিত খাটে)। (মাটিৰ পা); গা এলি নাে• | টা । (তি নিচিনাকৈ হােয়; ঢিলা, মিলী। ঢেপাই তিতা তে,.) এবি ঢাপিত হোেৰ টানি উলিতল লগা। হােৱা ৰহল পাতেৰে তিতাস | টোহোহাে (বিবি গছ। চেপেলা(বি) বৰষহল, (পাত নাদি)। শী, পিন্ধা কাপােৰ)। ঢেপচে (বি) টেপা, পাতি টন | দোহােৰমোহােক (জিবি) বিy | এল, মাইনীয়াকৈ।
- নােহোৱা; ঢেপা চকৰি ৰে
| বা, ঢোল-মাদিত খাটে)। | তােৰু সেৱা ৰ গিল। সে এৰাৰত গিলীয়া ৰ। চেনি (স.) অবিবাহিতা , ঢােকা (1) এৰাত মিলা এমীয় বখা তিতে । | ঠো, কোনো নাটক ঢেকেনি (দশ) পাতৰ । ৰাখিবলৈ লগােল বাহ-কাদি। ঢেল (স ) বগা ভাগ। ঢেলা (বি) নিতে, নো; বণৰ | - চোকাঢ়োকে (জিবি) এটাৰ পাচত | আন এটা লৈ। পাছত নােলােৱাকৈ , | ঢোকাণ (স.) পৰ্বতৰ ওচৰৰ (ত)। ওলােৱা চকুযু। ঢেল (বি) বাগ বাউক চাপৰ পত। [ না । ঢেপা (স) মাৰ নিচিনা হৈ | টোৰে কৈ ) মা তার হাত পানীৰ ওপৰলৈ উঠা কাৰ্য। টোফোষাই (জিবি) ঢােকো ঢেতেলী(বি) টেন, নেতা। | ঢােকাৰে কৰি, (পানী টোৰ (ক) এমিঃ বিন সাপ, আজি গিলাত খাটে)। যে পাপ। | চোপ,(শ)ইটি- -কো (+) এৰি গৰ | কনিৰ টোপােল। আমি বী শাই। () তো এটি হল; গােলাম িি মা ।
