টো। | [ ১ ] টোন (দশ) ৰাই । চু। | টোগাে (স.) বলে হোৱা টো (স.) মা-বােৰ কাঠৰ। উঠা। তাত লগা লাঠি। |টোপােল, (স.) কাপােৰ পাৰে টোপ, সে) মাহৰ নিমিত্তে যত | ৰ ব্য। (চেৰী চৰাইৰ নিমিত্তে মত লগাই | টোপােলা কটা (শ ৰােৰ লােক, দিয়া আহাৰৰ চৰাই-পােৱালিৰ | ৰােৱাৰিলাৰ পাত ধৰি লোগােহ- আহাৰ। [ বিশ্রাম।| হৈ আহিলে এই পােৰু বিলাকে টোপনি (স.) নিত্যা, চেতন নথকা | তাক কুটি নষ্ট কৰে। [ চোখ। টোপলি-গছৰ)(বি) অধিক টোপনি- টোপােলাটাপলি –“টালিটোপােলা পটোপনি-গৰা) যুক্ত। | টোপােলা-কা (বি) লেখেৰি নােহা | আলগ হৈ থকা (হাৰি)। টোপনিয়া ( ধা.) কাটিয়া টোপ | টোবােৰা “টোপােব তাে। নিৰ বশ হ। টোৰটোৰণি (স.) ধোকা খােবাৰ টোপনিৰহীয়া (বি) টোপনি গৰা'। | টোটোৰণি বা বেজৰ মাত। টোপা (স.) অলপ পৰিমাণৰ কুলীয়া ব; পনীয়া বৰ বিন্দু। সৰ টোৰটোৰ (আ.) ধোকা খােবাৰ বা ভাল ঠোপাবলৈ টপি হয়। টোটোৰা) বা বেজাৰে মাত। যেনে, পানী টুণি। (স.) টোপ | টো(স.) ৰ আৰু তাৰ চাৰি সি পানীত পেলা; যেনে বৰ ফালে চাৰে যে মাটি। (বি) ফালে টাৰে ৰে৷ | পােন। টোপাইছে। (কথা) আশা দি। টোলােঠা (স.) জাতৰ গীবত কান পো, দিদি বুলি সময়। | বা কাপােৰ মেৰােৱা গােটা কাঠ। গত । [ মিয়া বা | টোৰ সৈ.শা এৰি দীঘলীয়া বৰ ঠোপাগার (4) জাভা আঁতৰিকৈ | ছােপ, যাৰ মুখৰ ওপৰত নিন। গোপ (কি.বি) এটোপ এটো | চিন দিয়া থাকে। পাকৈ। | টোটোহনি (স.) কৰি । ভিততে কে না। টোপাল ) গ প সৰি | টোটোহা () জেকে মূৰ পান।) আত কাল | তিতৰতে । | টো ( ) পিন পাপন।
