টেকো । (১৮৩] টোটো। টেৰো ৰি) অনেক ভাল থকা। টোনীপুখুৰি (স.) অলপ পানী টের ( বিকে, এফাললৈ চাওতে | একা সৰু পৰি। লােপাত। আনফাল দেখা, ৮। | টোকনী-কাত (দশ) মহী-কো ঠেকৈ (বি) চৰু ৰো কৰি; চকু | টোকৰ(স.) আলিৰ মূৰেৰে একাই। [ (চ)। | ক খাত। এৰি টো টেনে (বি) অ আৰু উঠ; এ। ( বিবরণ। টলেনি (শ) ছাৰ ৰা পিছল | | টোকা (স.) কোনো কথাৰ সলে | এই বাগৰি পৰা কাৰ্য। টোপ (5) এৰি তাৰ টেনে (বি) তে পি পূৰ হৈ উঠা, | [ৰা । (লােক কাদি)। টোকাৰী (স) এৰি লগােয় টেশীয়া (বি) ওফন্দি কালৰ হােৱা, | টোকোৰ (শ) টাজন, শত (ণেত খাটে ); টেলেৰা। | মাৰি। ঠো (উপ. শ.) গােটা বা নড়গা নিছিগা | টোকোনা (স.) সােকত ৰীৰ যত বুৰৰ নিমিত্তে সংতা শব্দ | কাম কৰি যােৱা যায়। এ আদিৰ পাচত যােগ কৰা শৰ; | দুখীয়া মানুহ; (ঘ) টোকনী। যেনে ঘৰটো; (খ্রী টা। সক | টোকোৰা (স.) তামাতিৰ গছ বান্দৰ ৰত বুজাবলৈ “ট হয়; পাতত ওলমাই ৰাহ সা এবিধ েেন, নটি (স্ত্রী) ম; যেনে, । সৰু চৰাই। হেৰালী। | টোকোপা (শ) সৰুজ। ঠেলে (স.) চৰাইৰ ভিজিত | টোটোকা (জ, ধ,) আলিৰ ৰা একা আহাৰৰ জােলােলা। | | আন সৰু বৰ মূৰেৰে অলপ টো ( ) সৰু বৰ, এ পােন। অলপকৈ মাৰি শৰ কৰ। ঠো সে. ) মহি কা; এটাএটাকৈ | টোটক সে, ) গনীয়া কথা। কথা। সকলে খিনি যিঃ, (পাত, ল টোটকালি (৬) কীৰ কাৰ্য ৰা আৰু টিত খাটে); মনত ৰাখি | টোটা (স.) তুলাপাতেৰে সেই ৰা কাৰ সপকৈ লিখি। | মা কলাই-খাৰ আৰুলী। টোকন টোকোন গােৱা। টোকনী | টোটোৰ (শিশাটোৰ, তাই কোচ টোকোনা গো। থােক মােদিত টে।
