গা। || ১৮ ] টেটেকণি। টাংস, শ, টিপনী, অর্থ-লিখা পুথি | টুপিয়া (অ. ধা.) টোপাটোপে পৰ; এখৰ সংক্ষেপ ব্যাখ্যা। | বড়শৰ টোপত অলপ-অলপকৈ টুটলি (স.) চৰাইৰ টোটোল; খোই, (মাছত খাটে )। মানুহৰ খোতােৰাৰ তলে ওলমা | টুপটুপীয়া (বি) ৰসাল, ভেজাত (মুখত খাটে) অলপ ধনী বা চহকী। টুকবি (স) আকুলিৰ মূৰেৰে টুবুক। (বি) সৰু আৰু বুৰীয়া । আঘাত কৰ। অলপকৈ কথা টুকী লতা (স.শ, জনবিচিপতা। উনুকিয়াই মন বুজ। টুমনি (স. শ.) ওখ কিন্তু সৰু বালি টুকৰীয়া (স.) টোকাৰী বজাওঁতা ; | চাপৰি। ( () টুৰীয়ানী। টুলটুলীয়া (বি) বৰকৈ পকা; ভিতৰ দুই ( ধা.) কম হ, কম। ফাল পূৰ হােৱাত ওলি পাে- টুটকীয়া (বি) আগত নথকা মানুহৰ | টোকা নপৰা হােৱা। এহিতে কথা-কো, মগমীয়া, | টেইটুকি ( ক্রি. বি.) সকলাে খিনি ( মাহ); জহিত কৰিবৰ ইচ্ছাৰে | গােটাই, একো বাকী নেৰাকৈ। কো, (কথা)। (স.) জগত টেটনি (স.) মহৰ মাত। নখকা মানুহৰ অহিতে কথা টেটা (আ.) মহৰ দৰে মাত; অলী- তা; (খ্রী) টুটকী। | কাৰখাত থেৰােগেৰো কৰ। টুটনিসে শ.) কমতি; কম হােয় | টেট (স. শ.) কঠ, ভিজিৰ আগফাল।
- অংশ।
টুটা (স.) কম কৰ, তাৰ! | টে টু(বি) ভিজি আটী ধৰা। (স.) টুনি । { (স. শ.) এবিধ সৰু চৰাই। | ভিজিত বৰকৈ আট খােৱ গঠি। | টেটুটে টনি (স. শ.) পাতি-হাহিনীৰ টুপ,স.) হলনীয়া মূৰ পিৰ | মাত। [দৰে যাত। মাজত ও হৈ থকা ভাগ ; নৈৰ। টেটটটা। . .) পাতিহাঁহিনী মােচতা ও বালি। টেক (স.) নৈৰ মােৰ মাতাল। পলি সে. শ.) সৰু টোপােলা। টেকেল (শ) ৰ ৰা ৰাৰ টুপি (অব) টোপা চোর। | বিষয়াৰত। [মাটির পাত্র। টু সেশ) মূৰৰ আৰৰণ। টেকেলি (স.) এট, তিনি একা সৰু টুপি (স ) ণীৰ নিচিনা সৰু টেটেকণি (স.) বেলাই টানকৈ পি। ১ কো ।,যই।
