( ১৭১ টলা (বি) নােম, চুলি, বন, গছ ব| টগবগা (অ.) খােজ দাড়াতে প, | পাত না, ভাং, ৩া। | বাৰৰ ওপ, অশ্বিৰ টকলা ৰাৰা (প, শ.) গছ গছনি | হ, (গাত খাটে)। কে। নথকা বাৰী, উদং বাৰী। | | টকাৰ, (স.) যে বোৰৰ । টফল-মূ )(বি) মূৰত চুলি নথকা | স. বা.) যেৰ কেৰানিশ টকল-মুড়া (স্ত্রী। টকলা-মূৰী, | (স.) এতাে শত কষ্ট | টকলা-মুড়ী। | এছিটা মাটি। (বি) টান টকলিয়া (অ ধা.) টকালি মাৰ, খোৱা | দৰে শত,(ৰি ৰা হাড়। বৰ সােৱা পাই জিভাৰে শৰ| টনিয়া (স.) টানেৰে মাৰি। কৰ, তপা। | টন (স.) এবি ও তার বন । টকা (সশ) চাৰি মহা, সেই পৰিমাণৰ। হ। [তি, কালী। পৰ মােহৰ, ধন ; এভােৰ। টালি (৭. শ.) কালত ৰা কাপােৰ বাঁহৰ মূৰফালি কৰা এবিধ বাত। | টজি (স.) খেতিৰ মানুহ একা (বি) ঠে, সদায়ে নটা, উৰিয়া বা পাই বাহ শােৰ চাং। মেলােত খাটে )। | টজিয়া সে. শ. টতি থাকি খেতি- টালি(সশ)তালুত জিভা লগাই গৰি ৰাখো। [ ওলােয়। এই কথা শ। [মূল্যৰ। | টটা (বি) পানী কাই তলি টকীয়া (বি) চাৰি মহা জোখৰ এটা। টটীয়া (খি) বস বা কােন নথক, টকৌ (স.) তাল-তিৰ এৰি গছ, (আ )। | মকৰা-জাতিৰ এবিধ সূত্র । | টটাটি(বি) টো খু; যা। টকটকীয়া বি) নৰিয়াৰ পৰা উঠি লৰি| টটাৰি (বি) টকি, পণ; এটি চৰি ফুৰিব পৰা; বুঢ়া, কিশমি। কীয়া, লগা ব সহজে নােপােৰ, টগৰৰগৰ (বি) অনিশ্চিত, ঠিককৈ | (ঠাই)। নােকোৱা। (স, শ) এনিশ্চিত- | টটি (স.) ৰিৰােখ, অমিল। কপে বা বেকাকৈ কোৱা কাৰ্য্য, টনকিয়া (বি) ছ সহি পৰা, মন- কথাগৰােৰা কাৰ্য, চাটনি, লৰচৰ। ঠ, পটু। টগবগণি (স.) পনি, অৰিহ্মপোন ... কোকায়।
