এবী। ( ১৬০ ) পিত। জৰী (স.) ভােল, গুণ, যষ্টিয়া। | পােৱালি ঢাকি থকা ছাল (ধা) এৰীয়া (বি.) এৰে ধৰা, ৰুগীয়া! | দীপ্তি কৰ, গিলিক ; পােৰ, | (স. শ.) কৰে ধৰা মূনিহ বা দুই লাগ; প্রখ্যাত ই; খত তিৰােতা। এলা জুইৰ নিচিনা হ। এৰুৱা (বি) গাৰ-কালি উৎপন্ন; তাৰত | এল (স) বৰ দীপ্তিৰ ৰা চকুত ৰহাৰ (কপােৰ)। | | লগ চমকনি, বৰ কাকি। এৰৌৰৱ (বি) অনেক ফুটা একা। । অলকা (বি) মেঘে ঢাকা, বদ নথকা, এখাগৰি (সশ) অৰৰপৰা বাওঁ| বতৰ); মন-মৰ, আনন্দ আৰু | ফালে বুকু নামে বঢ়া এড়ােখ | উৎসাহ না । মই। ঘােমিছে। | লকীয় (স.) মৰি, তাৰ গছ। এৰ-ঘামে (কি. বি.) এত ঘমাৰ দৰে | এলকৃতবক (বি) ভালকৈ মনিব বৰকৈ, (ঘামত খাটে) এ-ঘামে | নােৱৰা; কুঁৱা দেখা (চ)। এৰীয়া) (বি) কাৰে গাত কেও | | (স.) ধােৰাধুই সৃষ্টি। এৰিীয়া ) নলগা, গােট-খােট; লজা (স.) বাৰৰ সৰু বিতা। নিলে, কোনাে সাইৰপৰা মুক্তি লচৰ । { (সশ) পানীৰ অন্তু। পােকা। জৰ কৰে । (জিবি) এৰি শৰ| নলখা (বি) একো কৰিব নজনা,অপাত্র এৰি কৰে ) কবি, লালী নিছি- | লনি-পােৰণি(স.শ.) পােৰণি-তেনি, | বালা, গা। গাকৈ; বেগাই টোপাটোপে। লন্ধৰ (সশ) শােথ, শােব-বােন। অপূৰ (বি) টানকৈ আটি বন্ধ,(গঠি)। | অলীয়(বি) শােবৰুগীয়া। জপূৰকৈ (জি.বি.) টানকৈ কাটি। | ল-পতি(স.) বৰুণ-দেবতা; সাগৰ। বন্ (স. শ.) বেতপৰা। এলপা (বি) অনর্থক বা বহত কথা অর্জন, (বি) শাৰ ৰা অপমান | কোন লোক)।। পৰা দুখ-পােৰ, লতি ,দুঃখিত। | জলপার (স.)পানা ৰােৱা সাজ, , vr (স) বীমাৰ নাৰত ৰা | জল-পাত্র) লােটা-কাদি। ওপৰত হােত। | | পিও) গিল চোৱ।। - (স.) পানী; অ গত | অপিণ্ড)
