জঠৰ। ( ১৩৩ ) এ । ঠৰ (বি) ঠা, কোচ নোখোৱা | জনাশুনা (বি) অনেক কথা-না; নাক (স.শ.। গাৰ অ ঠৰক্ষা কৰা। ভালকৈ জনা গৈছে। এটা ৰোগ, অৰ্ধাঙ্গী। | জনী (উপশ অমান্য ভিৰোতা। জড, (বি) অচেতন,সাৰ নথকানিক্সীৱ।। জৰ মাইকীক বুজাবলৈ সং জতু (সশ) লা।। | বা সংখ্যা-ৰ পাচত দিয়া মাত, জড়পদাৰ্থ (স.) জীৱ নথকা বস্ত। | যেনে, মানুহজনী, পহজনী, তিনি জতুৱা (বি) জাপোন জাতিৰ নিচিনা | অনী গাই। হৈ থকাবেয়া নোহোৱা, (গুটি জন্জননি সশ) অলঙ্কাৰ বা ধৰা গছত খাটে ). কোনো | ঝনঝননি ) খনৰ কোনো লোকক সদায় কালিয়নে বস্তু দিয়া। কোনো জল বা মূত অথবা (বি) লেতেৰা, শুচি-অশুচিৰ দিলে নাত লগ জাল। বিচাৰ নকৰা, মলিন। | জা ) (খ) ধন বা অলঙ্কাৰৰ ষ ) বৰ মূখ, গোচ-গণ! | ঝনঝনা) দৰে শৰ কৰ; কোনো জন্ (স. শ.) মুনিহ মানুহ , যেনে, কোনো না বা খাতে এজন মানুহ। [জননী। নাকত জাল লাগ। জন (স.) পিতা, বোনাই, (খ্ৰী) | জৰচাৰেক, জ-চেৰেক, জ দিয়ে জনম্ (স.) জন্ম, উৎপত্তি। (বি) কিছুমান (মাহুত খাটে) জনশূ (বি) মানুহ নথকা। গ্ৰী) নীচাৰে, ইত্যাদি। না (স. ধা.) বুক দি, অৱগত কৰ। | অনুনীয়া) (বি) ধন আদিৰ দৰে (উপ.শ) মান্য মতা বা তিৰোতা ঝন্ঝনীয়া) শ-কা। মাহ বা দেৱ বা দেৱী বুজাবলৈ জ (স.) সকলো প্ৰাণী; ঘাইকৈ সংজ্ঞা বা সংখ্যা শব্দৰ পাচত দিয়া। | চৰাই-পহুদি নি দী। মাত; যেনে, ৰজা-জনা, এজনা, | জন্ম (অ.) ওপত্ৰ; এ ল। গোসাই। (স.শ. বি) জ্ঞানী। জয় (দশ) উৎপতি, জন, ওজন। জনাজনি (বি.) অনেকে জনা, অনেক জন্ম-পত্ৰ (স.) কোৰ্স, সোণী। আগত একাশিত। জন্মা (সা) জন্ম দি, পা, উপৰ জনা (শ) বিষ্ণু।
