ঘূৰণীয়া। ( ১৩২ ) থেকেটাখা।।। যুগীয়া ) (বি) চক্ৰ নিচিনা, | ঘূয়া (বি) ভাৱৰে ঢকা, কিন্তু ভাগ ঘূৰীয়া) গোলাকাৰ। | যু, ভাৱৰ ভেদি অলপকৈ বা। (স.) পাক খুৱা, ওলোটা, ওনোবা, ()। ধণা (স, শ) বি, বোধ। নীচ। মূ ) শুটি খুৱা। বৃণিত, (বি) লিগা, বেয়া। আম, বি (স.) এবি বৰকৈ কো-মেলা | ত (স) বিউ, পগোৱা মাখন। | মেখেলা, লহ। নেও (স.) ৰতৰত তা কটাত ঘূৰি-পৰি) (জিবি) অনেক বাৰ | এবাৰ হাত গলি টানোতে যিমান ঘূৰি-পৰি ঘূৰি ঘূৰি-ঘূৰি। সূতা ওলায়। [খোচ। খুৰীয়া (স.) মহ নিবাৰণ কৰিবলৈ | ঘেঁকেটীয়া (বি) কৰিবলৈ টান, | আঁঠুৰাৰ দৰে এৰা কাপোৰ। | বেচ, (স.) মণিৰ খলা। বুযুৰি) (স)সৰু চৰি; দুৱাৰ | তো (শাত। ( ) বহুত ঘধুবি বুৰিবৰ নিমিত্তে তাৰ তলত লাভ কৰ; বাছিত ভাৰ কাৰ্য | দিয়া খোলনি থকা কাঠ বা বাঁহ। সি ক; ধেনে, এই ৰাৰ [খুৰী (স. *) কোনো গধুৰ অমুকে যে তালে। হেনি (স.) { সময় গী-মন যত দিবৰ, নমাৰৰ কে | ধৰা ভিৰিৰ পৰা হোয়াশ। ৰা লৰাৰ কাৰণ এটা চৰিত এলি লেভুলগাই কৰা যতন। | বেহ(থা যেৰি টান কৰো ফটি ( 1) ৰাট মে পাই না || | ভিৰিৰ দৰে শৰ কৰ; নিশ্চিত কোনো ৰ বিচাৰি ঘুৰি। | ৰূপে ক, খেৰগেৰে। ফুল (শ) [লা, শন বা তৃণ-আদি {(স) আটা-কৰা শ। গগি হা ধুলি। যে-ধান) জুলি (1) ম-আদিয়ে সেটি লোৱ | যেকেছ (স.) ইহা নকৰাকৈলগোৰা বোগপানীৰ ল; ভাজৰ নৈৰ | অলপ নাই। পৰা ৰামৰ ফাললৈ আগ বাঢ়ি | যেটো (বি) বেয়া, যিণ লগা। বোৰহে নোপোৰ। এভোৰ | | যেকেটা-খোৱা, (বি) অনেক ঠে পানী। মান পাই তালৈ ভয় না-হে এবি (*) গলগ কাপ, গ্ৰী। নিলাহো।
