ঘূৰণীয়া। ( ১৩২ ) থেকেটাখা।।।
যুগীয়া ) (বি) চক্ৰ নিচিনা, | ঘূয়া (বি) ভাৱৰে ঢকা, কিন্তু ভাগ
ঘূৰীয়া) গোলাকাৰ।
| যু, ভাৱৰ ভেদি অলপকৈ
বা। (স.) পাক খুৱা, ওলোটা,
ওনোবা, ()।
ধণা (স, শ) বি, বোধ। নীচ।
মূ ) শুটি খুৱা।
বৃণিত, (বি) লিগা, বেয়া। আম,
বি (স.) এবি বৰকৈ কো-মেলা
| ত (স) বিউ, পগোৱা মাখন।
| মেখেলা, লহ।
নেও (স.) ৰতৰত তা কটাত
ঘূৰি-পৰি) (জিবি) অনেক বাৰ
| এবাৰ হাত গলি টানোতে যিমান
ঘূৰি-পৰি ঘূৰি ঘূৰি-ঘূৰি।
সূতা ওলায়। [খোচ।
খুৰীয়া (স.) মহ নিবাৰণ কৰিবলৈ | ঘেঁকেটীয়া (বি) কৰিবলৈ টান,
| আঁঠুৰাৰ দৰে এৰা কাপোৰ। | বেচ, (স.) মণিৰ খলা।
বুযুৰি) (স)সৰু চৰি; দুৱাৰ | তো (শাত। ( ) বহুত
ঘধুবি বুৰিবৰ নিমিত্তে তাৰ তলত লাভ কৰ; বাছিত ভাৰ কাৰ্য
| দিয়া খোলনি থকা কাঠ বা বাঁহ। সি ক; ধেনে, এই ৰাৰ
[খুৰী (স. *) কোনো গধুৰ অমুকে যে তালে।
হেনি (স.) { সময়
গী-মন যত দিবৰ, নমাৰৰ
কে
| ধৰা ভিৰিৰ পৰা হোয়াশ।
ৰা লৰাৰ কাৰণ এটা চৰিত
এলি লেভুলগাই কৰা যতন। | বেহ(থা যেৰি টান কৰো
ফটি ( 1) ৰাট মে পাই না ||
| ভিৰিৰ দৰে শৰ কৰ; নিশ্চিত
কোনো ৰ বিচাৰি ঘুৰি। |
ৰূপে ক, খেৰগেৰে।
ফুল (শ) [লা, শন বা তৃণ-আদি {(স) আটা-কৰা শ।
গগি হা ধুলি।
যে-ধান)
জুলি (1) ম-আদিয়ে সেটি লোৱ | যেকেছ (স.) ইহা নকৰাকৈলগোৰা
বোগপানীৰ ল; ভাজৰ নৈৰ | অলপ নাই।
পৰা ৰামৰ ফাললৈ আগ বাঢ়ি | যেটো (বি) বেয়া, যিণ লগা।
বোৰহে নোপোৰ। এভোৰ | | যেকেটা-খোৱা, (বি) অনেক
ঠে পানী।
মান পাই তালৈ ভয় না-হে
এবি (*) গলগ কাপ, গ্ৰী। নিলাহো।
পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৬০
Jump to navigation
Jump to search
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
