(যত খাটে)। (ক) মে | গোলা,(স.) এৰি গতিফুল। ৰা চাই, (ৰজত টে। | তাৰ গছ। [তাৰ টি। গো- (বি) ব মূৰ্ণ, একে নানা। | গোলাপ ( ) এৰি গছ; (স.) একো নজনা মানুহ, | গেলে (স:) বৈকুৰ ওপৰে? (নিন্দাৰ্থত)। [নোহোৱা,(য)। | থকা ঠাই। গোমোঠ (বি) বিবৰ্ণমলিন,ফটফটীয় গোষ্ঠী (স.) বংশ, পৰিয়াল; সন্তান। গোমোলা (বি) যেয়ে ঢাকা, (ৰতৰ। | গোসাই (স.) -শিকাতা, গুৰু, গোৰচেং সশ) এবিধ চিনৰে | দেৱতা; দেৱতাৰ মূৰ্তি (খ্ৰী) | পাকাপোৰ। গোসল | ( শহৰ। গোম-ধান (স.) এটা ডিলাত গুটি- | গোমী (দশ) -শিক্ষক,গোসাই, এৰা ৰিং শ, মাৰি অহ। | গাই (স.) সামৰ ৰজা আৰু গোৰ, (স.) গুৰি, মুল; নাৰ পাচ | মত্ৰী বিলাকৰ ৰা তেবিলাকৰ টিং; মানুহৰ ভৰিৰ আঘাত। বংশৰ সন্তানৰ উপাধি। গোৰালি (বি) বিকালৰ, গুৰিত | গোহাৰি (স.) নিবেদন, বিনয় কৰি উৎপ। (খ) ৩ৰি গ, ৩ৰি | এনোৱা কথা। ছো, শে-ভাগ। গোহালি (স. শ. গ। গোৰাং (স.) জন। | গৌঠালি (স) গপ, অহঙ্কা; ৪, গোৰোৰ (স.) ভৰি পাৰ ভাগ। | খং কৰি হোৱা অমাতি। গোৰোহনি (স.)গোৰোৰাৰে মাটিত | গৌণ (বি) এখানই এত বাজে বা আঘাত। | আন; যেনে, গৌণ। গোৰ্গোৰণি (স.) গাজনি গোৰ | গোপসে. ) বিল, শফি; পণ্য। গোৰাগাৰণি গোৰ শৰ গৌৰ (বি। বগাৰে ফিলি গো, গোহাদ (স ) শাও। গোল সা.) দুনিয়া ৰৰে মিহলাই | গৌৰৱ (স.) মান, সৎকাৰ। এ কৰ, (বি) ধূৰীয়া। | শৌতি বি) মা। গোল (স.) যে ঘৰ। গৌৰী (স.) পা, পাৰ্বতী। গোলাক ) বি) ধূয়া গঢ়ৰ | এ (স.) পুখি। গোলাত) চকৰিৰ নিচিনা। | এ (সশগুৰিৰে।
