গোতে-গোটে। ২০]
গোটেগোঠে (তিবি) নজ-নিছি | গোপশ (স.)
মু জিব
কৈ, গোটেই, (এটাতকৈ | ১ নোৰ্গত ফ।
একিত থা) যেনে, সে মা| গোপস.)কো বাকা।
বোৰ গেট গিলে। | গোপনী (বি) যে, মূকাষ
গোটাই (স.) তা চাউল। না। বেনেশনে।
গেইকাঠ, (স.) এল গোটা | গোপনে কি বি) আনে নানাকৈ,
বা নফল কাঠ; মহা মূ। | গোপাল (স) শীয়;।
গোই-গৰু (স )। গোপিকা, গোলি গো,
গোগোট (বি) বেলেগ বেলেগ,
কাৰৰ গাত কে না। 1 cণনা,(স.)।
তোং (বি) মূ-চে.(ণ) | গোগ, (স.) গম গত চলি
গোত,তি (সশ) , একে | এবি নিই।
গোয় বা এক বংশৰ মানুহৰ | গে , (ক )গৰু কা; গ
সমূহ।
| ৰা পান।
গোত সে শ) বংশ, পৰিয়াল। | গোৰ, শে ) গ য় নি।
গোযোৰা (বি) বি, নিন, অ| গেণি (স.) হত গো।
চিনেৰে পূ, (খ)।
গোগোল ( ) মূখৰ ভিতৰতে | গো (ক) তাৰ মোন।
| , নটাকৈক।
| গো-বেচা (4) গো
গো, (স.) 0ং-টি ৰোগ | | পোৰ চৰি উলিয়াই গো,
ন নোম পাণ। [(১৩। | মূত। এ বিষ নাই।
গো (পি) গোগে , (স.) { গোৰা (বি) এ বে; নি।
| গো-বোগে ৰা যা ()(বি) | গোবি (স.)।
গোল ) লৈ থকা তা
সে সে.) আনেনি।
য। (স.) খোত, আৰ
গো (১) গ বিভাৰ ৰ। গোপ)বিত মলৰ সমান
এদি। [ঠো।
।
গোল,(স.) এশীয়; গাখীৰ- গোয় (বিবি, সি, সেই
পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৫৩
Jump to navigation
Jump to search
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
