গহ,। ( ১১৬ } গানি।। শ, (স. শ) অহাৰ, গপ। | পাংশালিকা (স, শ) এৰি চৰাই। গহ (স, শ) আপুনি সজাগছ (বি) | গাঁঠলু (বি) গঠীয়া, চুটি, আটিল আৰু আপুনি গলা। বশী। গহনি (স.' বিল, পলম। | গাঁঠি (স. শ.) অৰীৰে দিয়া যায়, গহীন (বি) গভী, ধীৰ, স্থিৰ; দ; 1 কাপোৰৰ আগত বন্ধু। টোপোশ, | অধিক ভাগ গত হোৱা; (ৰাতি)।| কথাৰ বা; গছৰ ডাল ওলোৱা গহীনালি (স. শ.) গধুলি, গহীন | ঠাইত হোৱা উঠা। অভাৱ। [ দ গাঁ। | গাঠী-কটা (স.) গাৰ-কাপোৰৰ গ (স. শ.) , পৰ্বতৰ ঘোপ; | গাঠি বা চোলাৰ মোনাৰ পৰা স,শ) দেহ,শী,হাত-ভৰি এৰি | চুকৰ চোৰ। [ কটাৰী। ভিৰি পৰা তলৰ ভাগ; গছৰ | গাঠি-কটাৰী (স. শ.) এবি। নোয়া এৰিৰ পৰা ভাললৈকে খিয় তোৰ; গাঁঠিয়ন্ (স.) এবিধ সুগন্ধি শিপ। (স. বা.) গান কৰ; জাত লগাই | গাঁড়, (স শ.) ডাকৰ খহু। পুৰি পঢ়। ক. শ) গাওঁতা; | গাডু (স. শ.) শোতে মূৰ-খোৱা বস্তু (ী) গতা। ঘেলা, ধুন মাৰি | বিশেষ। কুৰি থাৰু। [আপুনি, সয়ং। | গাঁড়-চক (স. শ.) গৰুৰ এই মূৰে গাই (স.) মাইকী গৰু। (ক্ৰি. বি.) | লগোয় ফুলাম কাপোৰ। লাইগোটা (বি)) ল নথকা, এল। | গাত, (স. শ) মাটিৰ দ খোৰ, খাল। ইপন্থি (জি. বি.) এতিনে, এতি- | গাতি (শ) গাত মেৰাই লোৱা কাপোৰৰ বায়; গাত মেৰাই শই (বি) ভাঢ়ি-গোঁফ নথকা। বা কাপোৰ। [বাক্য ৰচ। গউঠা (বি) মন-ব, যাৰ লৈ। | গাঁথ, (স. বা.) ফুল বা মণি শ্ৰেণী ও না। শাওনি (স.) গানৰ ৰেচ। | লগাই একে লগে ৰা বা সি; আ (শ) গ্ৰাম, চহৰ, নগৰত বাজে | বালেৰে ইটা-আদি জোৰা; আনলতি। [ চহা | গান্ (স. শ.) পথ। কাৰ্য। [চনা। গশীয়া ( বিৰলীয়া,গাৰত থকা | গাঁথনি (স. শ) মণি বা ফুল থে গায (স.গাৰৰ মূৰ বা প্ৰধান গাই দিয়া বান্ধ ৰা সিনি; কৰা | লৰ ৰা লগোৱা জোৰা; বাক্যৰ
