(১০৬) খেচে। খুব (স.) খুৰেৰে চাচ। (স. শ.) | খু-দুৱনি (স.) উলথুগুল, ভাবনা, গৰু-মহ আদিৰ ঠেলৰ তলৰ | চিন্তা। [উলথুল কৰ। জোঙ্গা আৰু টান ভাগ, পীৰা খাট। খু-দুৱা (অ-খা) চিন্তিত বা ভাবিত হ, আদিৰ ঠে; দাই। | খেও (স.) পানীত আল পেলাই খুৰী (স.) দাইৰ ভাৰ্যা; পেকুৰী। ভোলা কাৰ্য; মাকোৰে তাতত খুৰী? (স.শ) খুৰা-লগোৰা সৰ সূতা-মোৱা কাৰ্য,মোৰ; এবাৰ খুৰীবাটি বাটি। মাকো মত যিমান সোমায়, খুৰুপ, (স.) আণি বা ছৈ চাওঁতে | সিমান দূতা। [ক। টকো-পাতৰোৰ একে লগে বখা | খেকাৰ (স.) ডিজিৰপৰা উলিও। বাহৰ শলা। খেকে (স. শ) গছৰ ডালত পাতি বুৰি (.) সৰু পাচি, খৰাহি। | সৰু-চৰাই-খৰা এবিধ ফল। ৰীয়া (বি) মামৰে খোৱা হেতু। খেকে-পতীয়া (বি) খে-ভিৰীয়া। খুৰীয়া লেই ভগা, মামৰে ধৰি | (স.) থেকেৰে চৰাই-ৰোঁতা। নিচেই পাতল কৰা। খেয়াল (স. খ) প্ৰশংসা কৰি [মুচি সে. +) কোনো বস্তু ভাগি | গেজেলিয়া বৰ ছলেৰে নিশা কৰ, ৩জি হ; বা বিশেষ, গোলাকাৰ। ভাল বুলিবৰ ছলেৰে বো বল। খুশিল সে শ) খুৰ আদি-ধৰোৱা খোলনি (ত. শ.) এংসাৰ চলেৰে শিল। [খুলীয়ানী! | কৰা নিশা। ‘লী (স) খোল-বাওঁতা; 'শ্ৰী | খেকুখেকনি (স.) বান্দৰৰ মাত; খুলি (স.) ভাষাৰ ভায়েক। | ডিজি পৰিষ্কাৰ কৰা মাত; উচ্চ লালী (শ) ভাৰাৰ ভনীয়েক; হাঁহি। শাবি। | শেখো (জা) দৰে মাত, ৩ (৪) কোন কৰাৰহাৰ দি;1 ডিজি পৰিষ্কাৰ কৰ, বৰকৈ বহ। সংয়েগ কৰ লগ। এক. স.)! খেচ, (বি) অধষ নীচ। (স.) প্ৰথম খুu ( খুৰাতী। | বানীচ লোক। হয়। (যি) খেলেশীয়া কথাকৈ হাঁহি- | খেচেং-মাহ (সশ)টাকী- মাহ। তোলা, (২); শেমেলীয়া, খেটে (বি) পোনেই ডেকা হোৰ, হিকে ৰা কাৰ্য)। | নতুন যৌন-পোৱা।
