কোলো। , | ( ৯৪ ] কম। কোৰোলা, (বি) আৰী, পৰলীয়া | কোৱাৰি (স. শ.) মুখৰ চুক, তল আৰু খান-তুহেৰে মিহলি (চাউল)। | অপৰ ওৰ মোৰা। কোকোৰণি) (স. শ.) পেটৰ খল- | ফোৰামোৱা (স.) মোৰ হোৱা কোকোৰণি, খলনি, বেদৰ মাত। | অলপ আন্ধাৰ। কোকোৰ।) (আ.) পেটৰ দৰে এ (স.) সমীপ, ওচৰ। কোষ। কোকোৰা) শ কৰ, খলখলা; বেঙ্গৰ দৰে মাত। কোষ (স. শ.) পূৰ নিমিতে পানী- কোৰীয়া) (বি) কোৰ কোৰ | লোৱা পাত্ৰ। কোষ্ঠী (স.) সোৰৰী, লৰা ওপাৰ কোৰীয়া কৰা। | দিন-ক্ষণ-আদি-লেখা কাকত। কোহল (স.) ভাজৰ হাই; কালো। কোঢ়া (স. শ.) এবিধ চৰাই; ভাৰ। নৰ উচ্চ শ। কোল (স. শ) ওভোতা জোজেৰে | কৌগছ (স.) কেঁৰি নিচিনা বলে যাঠা; মাছ-ধৰ চেপা বা আন | পাতেৰে সাৰ গছ। ফাত সোলা ভাগ ভিতৰলৈ দি | কোটাল (স.) বিবাদ,ল। লগোৱা কাইটবিলাক। [ফাল। কৌতুহল (স.) কতুহল। কোলঠি (স. শ.) ভাজৰ মাছৰ পেটৰ | কৌতুহলে (কি বি) নৰেৰে। কোলা (স. শ.) বহি থকা মানুহৰ দুই | কোপাত, (স.) কেঁতুৰিৰ নিচিনা উক, যত লৰাক বহওয়া যায়; | এবিধ গছৰ পাত। কঁকালৰ জাতি, যত লৰা লৈ | কৌপাতী-ফুলস শ) কৌপাতৰ নিচিন ফুৰোৱা যায়। পাতেৰে এবিধ গছ; তাৰ ফুল। কোৱা সে, ১ টীৰ মতা। | কৌৰৱ (স ) চৰাৰ কাৰ কোৱাওকণী (স.) এৰি চাউল নষ্ট। বংশ, তৰা আদি। কৰ সৰু কলা পোক। | কৌতত সে. শ) ৰিফুল ভিজি মণি। কোৰাবুই (স.) এজনে আন এজ- | জন (স.) কান্দন। নক কোকাৰ্য, কথোপকথন। | ক (সশ) নিয়মিত গতি, যাৰ পাচত কোৱাতুৰী (স.শ) এৰি লতা; ] বি হব লাগে, সেইৰূপ স্থিতি। | তাৰ ফল; বি। [ গুটি। | ক্ৰমশঃ (জি. বি.) মে-ৰুমে, লাহে- কোৰামণি (স.) এবিধ বন; তাৰ লাহে।
