কোনোৱা। কোদোৱা (বি) খজেৰে খোপা কৰা, কোবা (স.) মৰিয়া,ছাৰিৰে মাৰ। ঘোৰ, (চকুত খাটে)। | (স. শ.) বাৰৰ পথালি কামীৰ কোদোৱাকৈ (জি. বি.) খজেৰে | ওপৰত ৰ থিয় কামী। ঘোপা কৰি। | কোৰী (বি) কাম পাৰ্গত, বেগাই কোন (স) অনিশ্চিত মানুহ বা অ| কাম কৰিব পৰা। কথা সোধাত ব্যবত শ। || কোমল,বি) মৃঃ,ঢিলা,টান নোহোৰ।। কোনো সব) কেও,যেই সেই এনে | (আ.) চিলাহ, মৃদু হ। (ক। (পাচত এটা না-পদ থাকে; যেনে | কোমল (স.) কোমল , ঢিলা কোনো নাই) যেই সেই, যেনে | কোমলকৈ (কি.বি.) ঢিলাকৈ, মৃদু- কোনো লোকে কয়।। ৰূপে। ( ফল। কোনো-ফালে, (জি.বি.) কেতিয়াও।| কোমোৰা (স.) এবিধ লতা; তাৰ কোনো-কোনো সৰ্ব) একতকৈ অধিক | কোৰ,(সশ) কোদাল, এবিধ মাটি- অনিশ্চিত সজীৱ বা নিৰীৱ বৰু খনা তুলি; বোগ। (স.) বুজোৱা শৰ; যেনে, কোনো কোৰেৰে খা। কোনো মানুহ বা ব্য। | কোৰ (স.) সাভাৰ। (স.) কোনোবা (সৰ্ব কোনো এজন; আনৰ ৰা কোৰেৰে খনা। কোন কিবা। কোৰোৰু (স. . লো বক্তৰে কো, (স.)আধ। প্ৰস্তুত বা আকৃতি | | খুঁকি উলিয়া, ৰো। মাত্ৰ হোৱা কাঠৰ বস্তু। | কোকো সশ, নাৰিকলৰ খোলাত কো, (স.) আকৃতি মাত্ৰ কৰ,। | নাল লগাই সজা এটা পাত্ৰৰ পৰা অসম্পূৰ্ণৰূপে যুগুত কৰ। আন এটাত পানী ভৰা সজুলি, vোপ, (স.) ক্ৰোধ,। [হোৱ।।। নাৰিকলৰ ঠোলা।। কোপিত, (বিৰং-উঠা, খং-ভোলা কোনোকানি (সশ,) হাবিয়ে ঢাকা কোৰ (স.) মাহাৰি বা কটা। অসমান ঠাই। অন্তেৰে কৰা আঘাত। | কোৰোটাকুটি (বি) ও-চাপ, লা- কাবণী (স) কোনো যৰ যি ভাগে। বষা, অসমান। চাপ খাই আকৌ পোন হৈ আন কোৰোণ (স. শ. মৰণাৰ টি-খান- এভাগ লো মাৰে। | চপোৰ কাঠৰ কোৰ।
