| ৭৭ ) কালি-তোমোৰা। কাৰ, ((স.) কামন; } কাৰ্য্য (স.) কাম, বন। কাৰ্যনিৰ্বাহক (বি) কাৰ্য সম্পাদন কা, (স.) শৰীৰ, পা। কায়মনোবাক্যে (কি বি) শৰীৰ মন | কাৰ্য-সিডি (স.) ফৰ বা ৰনৰ আৰু কথাৰে, সৰুলো একাৰে। | মতা, ৰ ফল প্ৰাপ্তি। কা(স.) উত্তম জাতিৰ শদিৰ। | কলা, (স.শ.) , ব্যানা; শিল্প- কাৰ্ষিক (বি) শাৰীৰিক, নাত হোৱা, | কৰি ঠাই। গাৰ। [ ৰা অৱস্থা। | কাল (স. শ' সময়; মৃত্যু, যম; মা কাৰ(স.) কৰোতা; শৰ ৰূপ | মৰমৰ মানুহ। কাৰণ, (স.) নিমিত্ত,হেতু, যাৰ পৰা | কালক খ (স. বা.) মুসময় নষ্ট কৰ, কোনো বা ৰা কাৰ্য্য হয়। যেনে—এই কাৰ্য্য সিভি ল কাণ,) | ১ হেঁতেন তেওঁ মোৰ কান খালে। } (অব) নিমিত্তে, হেতু। | কালক্ৰমে (কি. বি) সময়ৰ গতিত, কাণে) | লাহে-লাহে। ৰণি (স. শ.) ৰোগ কাণ, বনি। কালমুৰ্তি ) (স. শ.) ভয় থাকা। কাৰাগাৰ, সে. শ.) ৰীশাল। কবি (স.) কোনো কাৰ্য ৰা | " | কাবমূৰ্তি )(বি)ভয়ৰু ৰুতি যুক্ত। (ী) (পুং) কাৰী। কালৰ সশ) কালো জিৰোতা কাৰে। (স. শ.) হই-তিনি- | | (বি) কাণে সুতনা (স্ত্ৰী)। [ভাগ কালক্ষণ, (স. শ.) এতিদিন এত কাৰেংঘৰ, তলীয়া পৰি ঘৰ; | কালি (স.) মুখেৰে কি বলো জাৰ ঘৰ। এৰি বাত; দীঘৰ পুতলেৰে কাৰ্তিক (স.) কাতি-নাহ; সেৱতা | পূৰণ কৰিলে হোৱা ফল; আজিৰ বিলাকৰ সেনাপতি। আগৰ ৰা পাচৰ দিন। (মহিমা। কাপ (স, শ) কাকুতি, হাত জুৰি | কালিকা(স.) কালী-গোমনীতে তি।১১। | কালিকি (স. শ, এবিধ মাছ-খোয় (স.) চেট, ইগে। যাই। (উৰিব পোৰ। (বি) কাৰ ৰা চেষ্টা কৰা। কালি-ভেমো} (স.) এবি (স.) কাৰাৰ কৰোঁ। | কালিত্ৰীভামোৰা উৰ নীৰৰ
