পৃষ্ঠা:পচতি.djvu/২৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
পচতি।

আজানু লম্বিত বাহু সুবলিত
 বনমালা কৰে কান্তি।
কোটি সূৰ্য্য সম  দেখি নিৰুপম
 মুখ পদ্ম কৰে কান্তি॥৩॥
দেখি মুখ কান্তি  পলায় তাৰ পান্তি
 ঊৰ্দ্ধ পন্থে উৰি ৰৈল।
নয়ন যুগল  দেখি উতপল
 দিবসে মুদ্ৰিত ভৈল॥৪॥
এহি বুলি গোপ  গোপিনী সঘনে
 উচ্ছৰিলা ৰাম ৰাম।
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে  ভনে ৰত্নাকৰে
 মুখে হৌক কৃষ্ণ নাম॥৫॥


ঝুমুৰি।
শিঙ্গা বাজে শঙ্খ বাজে আৰু বাজে বেণু।
পদ।
আকাশে দুন্দুভি বাজে আহে ৰাম-কানু।

ৰাগ-সঙ্গ মালিতা।

যি কালত গোলোকত বৈকুণ্ঠ বাসী যত।
চলিবে লাগিলা সবে ৰাধাৰ বাক্যত॥