এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯০
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
নথাকে আন্ধাৰ যৈত সূৰ্য্যৰ প্ৰকাশ।
বহ্ণিত পৰিলে যেন তৃণ হোৱে নাশ॥
সেহি মতে পাতক নচাপে সন্নিহিত।
ভৈলা মহাহৰি যাৰ হিয়াত বিদিত॥ ৪০২
ভকতৰ হিতকাৰী কলি মহাগুণী।
শুনিলা নৃপতি গুণ কলিৰ আপুনি॥
যতেক পুছিলা মানে কহিলো একান্ত।
দিলো নৱ ভাই নৱ প্ৰশ্নৰ সিদ্ধান্ত॥ ৪০৩
ধৰা ভাগৱত ধৰ্ম্ম সুদৃঢ় বিশ্বাসে।
তৰিবা সংসাৰ তেবে অতি অপ্ৰয়াসে॥
ধন জন বিভব তিলেকে হৈব ছন্ন।
মায়াময় বিষয়ৰ তেজিয়ো যতন॥ ৪০৭
অন্তকৰ ভয়ত ব্ৰহ্মাৰো নাই সুখ॥
হেন জানি হুয়ো ঝাণ্টে কৃষ্ণক সম্মুখ॥
দেখাইয়া ৰাজাক বিৰকতি বহুবিধ।
হৰি স্মৰি তথাতে থাকিলা নৱসিদ্ধ॥ ৪০৫
নমো নমো মোৰ হৃদীশ্বৰ কৃষ্ণদেৱ।
দণ্ডৱতে পৰি কোটি কোটি কৰো সেৱ॥
তোমাৰ পাৱত প্ৰভু পশিয়া শৰণে।
এতেক প্ৰাৰ্থনা কৰো তোমাৰ চৰণে॥ ৪০৬
যৈতে তৈতে হৌক জন্ম মোৰ কৰ্ম্মগতি।
তোমাৰ চৰণে মাত্ৰ নছাড়েক মতি॥
