এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭২
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
ঘোড়াত চৰিয়া তীক্ষ্ণতৰ খাণ্ডা ধৰি।
কাটি ছিণ্ডি পাষণ্ডক পেলাইব সংহৰি॥ ৩২০
আশ্বাসিব আনিয়া ভকত যত আছে।
কলিৰ অন্তত সত্য প্ৰবৰ্ত্তাইব পাছে॥
মাধৱৰ জন্ম কৰ্ম্ম কহিলো নৃপতি।
ইহাৰে সে শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে সাধে গতি॥ ৩২২
আত পৰে মহা ধৰ্ম্ম নাহি নাহি আৰ।
কৰিবা বাক্যত আবে বিশ্বাস আমাৰ॥
নথৈবা মনত ৰাজা সংশয় কিঞ্চিত।
বুলিয়োক আৰে কিবা শুনিক চিত্ত॥ ৩২২
শুনা সামাজিক জন কেশৱব কথা।
বিষয়ৰ অৰ্থে জন্ম নকৰিবা বৃথা॥
কাঁচৰ কাৰণে যেন তেজয় মাণিক।
জানি সাধুজনে যত্নে ভজিয়ো হৰিক॥ ৩২৩
পিতৃ-মাতৃ হৰিসে হৰিসে বন্ধু সাৰ।
হৰিসে সুহৃদ নিজ আতমা সবাৰ॥
ইহ পৰ লোকত হৰিক পাইবা লাগ।
যথা যায় তথা হৰি হন্ত সাতো আগ॥ ৩২৪
হেন বন্ধু মাধৱক অৱহেলি আমি।
কৰিলে আপুনি আপোনাক অধোগামী।
জানি শুনি এতেক তথাপি নপাওঁ সাক্ষী।
দেখিয়ো নেদেখো যেন খাইলো দুই আখি॥ ৩২৫
