এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
আছে কতো ৰমণী ৰমণ প্ৰেমে মজি।
আছন্ত ঈশ্বৰ কাৰ গাৱত আৱজি॥
নিৰেখন্ত নয়নে বয়নে অল্প হাঁস।
কৰন্তে আছন্ত শত্ৰু কোটিৰ বিলাস ॥২৬৬
কতো গজ গতি কৰে লীলা লয় লাস।
কতো পাৱ ঝাণ্টে মাতে কতো পৰিহাস॥
কতো সুললিত গীত গাৱে তাল ঠুকি।
কতো কতো দিব্য যন্ত্ৰ বজাৱে উৎসুকি॥২৬৭
মধুৰ মৃদঙ্গ বাদ্য বাৱে কতো ৰঙ্গে।
কতোহো কামিনী নাচে মহা অঙ্গে ভঙ্গে।
বাজে ৰুণু-ঝুনু কৰি কেয়ুৰ কঙ্কন।
কাম আদি দেৱৰ দেখিয়া ভোলে মন॥২৬৮
পদ্মৰ সৌৰভ শৰীৰত পায়া ঘ্ৰাণ।
ভৈলা মহা মোহ হৰিলন্ত স্মৃতি-জ্ঞান॥
বিদ্যাধৰী সবো পদ্মিনীক পায়া দেখা।
ভৈলা অতি মোহ পুৰুষৰ কোন লেখা॥২৬৯
পৰম নিঃশ্ৰীক দেখি যত অপেস্বৰা।
পূৰ্ণচন্দ্ৰ উদয়ে নজ্বলে যেন তৰা॥
আদিত্যৰ আগত বাতিৰ জ্যোতি নাই।
ভৈল সবে সেহি মতে মৃতক পৰাই॥২৭০
ৰমণী সৱৰ ৰূপ গুণ শুনি তয়।
শ্ৰীহত ভৈল সৱে দেৱ দেবীচয়॥
